Matroesjka (Baboesjka)

Een matroesjka (Russisch: Матрёшка), in het Nederlands vaak foutief ook baboesjka genoemd, is een holle houten pop die onderdeel is van een reeks steeds kleinere in elkaar passende poppen. De poppen kunnen opengemaakt worden door middel van een naad in de “buik”, behalve de kleinste, die vaak als baby is beschilderd. Een matroesjka bestaat doorgaans uit zeven of acht poppetjes, maar ook andere aantallen komen voor. De prijs van de poppen is afhankelijk van het aantal poppetjes in de set (variërend van vier tot enkele tientallen), de kwaliteit van de afbeelding en de onderwerpen. Het zijn geliefde souvenirs bij toeristen die Rusland bezoeken.

De traditionele matroesjka beeldt een boerenmeisje (of -jongen, met uitzondering van het buitenste poppetje, dat altijd een meisje is) in traditionele kleding uit. Op de buik van ieder poppetje staat een figuratieve afbeelding of een schildering met een bepaald thema. Belangrijk is in dat geval dat ieder poppetje een afbeelding toont die onderdeel vormt van de set, maar geen kleinere kopie is van een van de voorgaande. Traditionele onderwerpen zijn kerken, bezienswaardigheden, sprookjes en religieuze afbeeldingen. De varianten met politici, sporters en andere bekende personen zijn vaak cartoonesk beschilderd, in tegenstelling tot traditionele matroesjka’s. De poppen zijn vervaardigd van berken- of lindenhout.

In mijn werk als coach, zie ik de mens die bij mij aan tafel zit als een matroesjka. Of ze nu 57 jaar oud zijn of 38 jaar oud, maar in hen zitten nog jongere delen van hen van andere, jongere leeftijden. Die delen belemmeren het bewustzijn, het waarnemen en volwassen zijn, omdat zij mij al die tijd diep in mij vertellen wat ik niet moet/mag doen of juist wel moet/mag doen. Dat is het overlevingsmechanismen in mij dat er voor zorgt dat niet opnieuw gebeurt, wat er toen op die leeftijd ooit is gebeurd.

Wat ik gemakkelijk vergeet, is dat ik na mijn 23ste die delen waarvoor mijn overlevingsmechanisme zo fanatiek zorgt, mag ophalen, omdat ik nu als volwassenen wel aan dat deel van mij kan bieden, wat ikzelf of mijn omgeving toen niet kon doen.
Hoe meer delen ik heb ontdekt, in de ogen heb gekeken en omarmt, hoe volwassener ik ben. Hoe meer ik van mij zelf weet, hoe meer ik bewuster in het leven staat en mijn overlevingsmechanisme niet meer instinctmatig aan het roer van mijn leven staat.

Al die poppetjes kun je boven tafel halen tijdens coaching.
Juist tegenslagen in het leven (scheiding, ziekte, ontslag, burn-out) zijn uitnodigingen om ruimte en tijd te maken voor die onderdelen van mij die in het licht willen komen.