Een gesprek met Kathleen McGowan

Q – U schrijft: “Haar passie voor de rol van vrouwen in de geschiedenis was een van de drijvende krachten in haar leven. Iets van deze omvang ontdekken was een ware schat, meer waard dan goud ”(119). Dit is duidelijk iets wat je gemeen hebt met Maureen. Waarom is het belangrijk voor u om de verhalen van vrouwen door de geschiedenis heen te delen?
A – Mijn eigen “belofte” is om deze verhalen van vergeten vrouwen en hun bijdragen uit de geschiedenis op te graven, bloot te leggen en te delen, vooral als ze betrekking hebben op leiderschap en spiritualiteit. Ik geloof dat als we het vrouwelijke principe op beide gebieden niet hadden verloren, de geschiedenis van de mensheid niet zo somber en bloederig zou zijn geweest. Ik hoop dat door het herstellen van de verhalen van de buitengewone vrouwen die leefden en stierven om verandering, gelijkheid, liefde en geest in de wereld te brengen, we kunnen beginnen met het genezen van deze door oorlog verscheurde en verdeelde planeet. Als dat een te verheven doel is, hoop ik in ieder geval elke individuele lezer te inspireren om intern en extern naar iets meer waarheid te zoeken.

website: http://www.kathleenmcgowan.com/a-conversation/
vertaling: Dineke van Kooten

Q – Wat was het verhaal van Matilda uit Toscane dat zo sterk bij je resoneerde? U zegt in de aantekeningen van de auteur dat er een manuscript is over haar leven in het Vaticaan. Heeft u toegang kunnen krijgen tot dit manuscript?
A – Het lijkt erop dat er bij elk boek dat ik schrijf, er altijd een geweldige vrouw is die het in eigen hand neemt en wil gehoord worden. The Book of Love begon als een heel ander verhaal, waarin Matilda een minder belangrijk personage was. Maar, net als haar voorvader, Maria Magdalena, had Matilda een ander plan voor mij. Hoe meer ik over haar ontdekte, hoe meer ik haar niet kon laten gaan. Ze claimde dit boek volledig, eiste dat haar verhaal zou worden verteld, en ik zag uiteindelijk hoe ze het perfecte middel was om de concepten binnen The Book of Love uit te drukken. En ze vraagt ​​nog steeds mijn aandacht. In een verbazingwekkende gang van zaken gaat mijn jongste zoon naar school in Los Angeles met een kleine jongen die een afstammeling is van Matilda! Zijn grootmoeder komt uit de adellijke familie Canossa en we zijn best goede vrienden geworden.

Wat betreft het manuscript in het Vaticaan: ik heb het origineel niet geopend, maar ik heb het in zowel Latijnse als Italiaanse vertalingen gezien. Ik geloof dat het helemaal een Benedictijns PR-stuk was, en dat de echte Matilda buiten dat document bestaat, zoals ik haar hier heb gepresenteerd.

Q – Wat kun je ons vertellen over de Keltische traditie van het vertellen van verhalen en hoe deze een rol speelt in The Book of Love?
A – In de oudheid geloofden de Kelten dat het ongepast was om hun heilige geschiedenis op te schrijven. Het is daarentegen interessant hoe we in de moderne tijd de neiging hebben om alles wat is opgeschreven als geloofwaardig of authentiek te accepteren, maar de folkloristische en mondelinge tradities minachten als grillige fantasieën. De Kelten geloofden het tegenovergestelde, en ik denk dat ze iets van plan waren. Door hen werd de bardische traditie geboren, waarin de legendes van de mensen zeer zorgvuldig werden bewaard door speciaal gekozen en hoog opgeleide spirituele leiders. Het bewaren van de mondelinge tradities, de verhalen, was een enorme en heilige verantwoordelijkheid. In tegenstelling hiermee geloofde men dat het opschrijven van een spirituele les riskant was omdat deze misschien niet correct werd gepresenteerd. Ik denk dat dit in veel opzichten van toepassing is op wat er gebeurde met de vroege christenen, en zelfs met Jezus zelf. Zoals het in het boek staat, heeft Jezus nooit de bedoeling gehad dat zijn geschriften (The Book of Love) via drukpersen onder miljarden mensen zouden worden verspreid! De andere, vroege apostolische auteurs evenmin. Ze schreven hun evangeliën voor degenen met oren om te horen, om te worden bewaard als leermiddelen die zouden worden geïnterpreteerd door degenen die goed waren opgeleid. We zien met de gnostische evangeliën dat we veel materiaal hebben dat moeilijk te lezen en te interpreteren is, omdat het nooit bedoeld was voor ongetrainde ogen.

Daarnaast was het opnemen van de Keltische traditie belangrijk voor mij, omdat ik wilde laten zien hoe deze “ketterij” van het Boek van de Liefde zich over Europa verspreidde en belangrijk werd voor Ierland door de erfenis van Saint Patrick, voordat hij de cirkel terugkeerde naar Italië via Saint Finnian (ook bekend als San Frediano). Ik hou van alle verbindingen tussen deze tradities en culturen, en het was net alsof ik me vasthield aan Ariadne’s draad om soms mijn weg uit dat labyrint te vinden! Maar het was heel spannend om te zien hoe die verhalen met elkaar in contact kwamen. Er is een diagram van alle heiligen en hun connecties dat ik heb ontworpen voor mijn website, www.KathleenMcGowan.com, die lezers misschien erg nuttig vinden.

Q – U beschrijft de kathedraal van Chartres als “een monument van ongeëvenaarde schoonheid, een bewijs van de kracht en gratie van menselijke prestaties, gedragen door hart en ziel” (667). Hoe ontdekte je het verband tussen de kathedraal en The Book of Love?
A – Ah, Chartres. Er is echt geen plek zoals deze in de wereld. Het blijkt dat ik een non-fictieboek aan het schrijven ben dat onder andere het verhaal vertelt van hoe ik de mysteries van de kathedraal van Chartres ben gaan begrijpen. (The Source of Miracles komt eind 2009 uit). Maar de snelle versie is dat ik bij het bestuderen van de ‘ketterse’ tradities van de vroege christenen in Frankrijk de leringen van het labyrint en de roos met zes bloembladen tegenkwam. Ze hebben mijn leven veranderd. En ze lieten me het belang van het Onze Vader beseffen, en daarom benadruk ik het in het hele verhaal van Matilda. Van daaruit was het een ontdekkingsreis, niet zo heel anders dan die van Maureen. Ik ontdekte zelf veel bewijs en werkte toen achteruit om te zien hoe alles bij elkaar paste. De kathedraal speelt voortdurend uit dat het een boek in steen is, en een heel uniek boek dat in vele lagen moet worden gelezen. Alles wat ik over Chartres schrijf is waar, en het bekrast eigenlijk alleen maar het oppervlak. Chartres studeren is een levenslang project. Ik hoop echt ooit een boek te schrijven over hoe ik de kathedraal moet ‘lezen’, maar dat is een project voor als ik ouder ben en geen kinderen thuis heb – omdat ik dan voor een aantal jaren naar Frankrijk moet verhuizen en wakker moet worden elke dag in zijn schaduw. Iets om naar uit te kijken als je met pensioen gaat. Dat is nogal ver weg en zal echt niet zo zijn … met pensioen gaan.

Q – Waarom is het labyrint zo’n krachtig oud symbool? Heb je door het labyrint op de vloer gelopen bij de kathedraal van Chartres?
A – Ik bezoek elk jaar de kathedraal van Chartres op bedevaart. Het labyrint is alleen open op vrijdag tijdens bepaalde periodes van het jaar, dus ik plan zorgvuldig om ervoor te zorgen dat ik een dag in het labyrint kan doorbrengen. Het is een heel bijzondere ervaring, en een die mij herstelt. Wat betreft de symboliek, ik denk dat het labyrint van elf circuits specifiek om allerlei redenen krachtig is, niet de minste daarvan is dat het naar mijn mening door Salomo en Sheba is ontwikkeld om een ​​echte tempelruimte te vertegenwoordigen waar God altijd toegankelijk was. , door elke oprechte zoeker op elk moment. Ik denk dat als we naar het labyrint kijken, het tot ons onderbewustzijn en onze geest spreekt, dat we het herkennen als het hulpmiddel dat ons rechtstreeks naar God brengt. We weten dat het krachtig is. Jezus voegde de roos met zes bloemblaadjes toe aan het midden, waardoor een toch al perfect ontwerp werd benadrukt. En er is al vaak op gewezen dat de circuits in het labyrint het uiterlijk van de hersenen weerspiegelen, wat interessant is. Ik wil echt een onderneming of stichting opzetten die labyrinten brengt naar jeugdinrichtingen en gevangenissen, maar ook naar ziekenhuizen. Het is zo therapeutisch en herstellend, ik denk echt dat het een uitzonderlijk hulpmiddel zou kunnen zijn in alle aspecten van revalidatie.

Q- Bent u, net als Maureen, op controverse gestuit omdat u ervoor koos romans te schrijven in plaats van non-fictieverslagen over het bewijs dat u hebt ontdekt over de Magdalena-evangeliën en The Book of Love?
A – Absoluut, en net als Maureen was het de juiste beslissing. In mijn geval hebben meer mensen mijn boeken gelezen omdat ze fictie zijn, omdat ze zijn geschreven in de verhaaltradities van de Ouden. Ik hou ook van wat Destino Maureen leert aan het einde van The Book of Love, en dat is dit: deze informatie aan mensen presenteren op een manier die niet feitelijk is, dwingt hen om het zelf te overwegen. Het is maar goed dat er geen documenten beschikbaar zijn die door de academische wereld kunnen worden bekeken en verscheurd. Zoekers moeten een op geloof gebaseerde beslissing nemen op basis van wat voor hen authentiek aanvoelt en wat niet, in plaats van te horen wat ze wel en niet moeten geloven. Ik koester mijn fanmail, en ik krijg het van over de hele wereld van degenen die zeggen dat deze verhalen bij hen resoneren, dat ze gewoon ‘als de waarheid aanvoelen’. En dat zijn de mensen voor wie ik schrijf, de mensen die me inspireren om door te gaan, ongeacht wie kritiek op me heeft of hoe hard. En zoals ik al zei in The Expected One, de ironie is dat het schrijven van fictie je zoveel meer vrijheid geeft om de waarheid te vertellen dan je ooit zult hebben met non-fictie!

Q – Wat heb je ontdekt over je eigen geloof tijdens het onderzoeken en schrijven van The Expected One en The Book of Love? Heeft je spirituele zoektocht op een of andere manier die van Maureen weerspiegeld?
A – Oké, ik vind het vreselijk om als een commercial te klinken voor mijn aanstaande boek, maar dit is het onderwerp van de non-fictie Source of Miracles, en er is echt een heel boek voor nodig om deze vraag te beantwoorden. Mijn geloofsreis was lang en ingewikkeld, maar ook wonderbaarlijk en verbazingwekkend. Door de leringen uit The Book of Love te gebruiken, veranderde mijn leven op de meest verbazingwekkende manieren die je je kunt voorstellen, en veel daarvan zijn onvoorstelbaar. Het is letterlijk wonderbaarlijk geweest en ik kan niet wachten om het met de wereld te delen. Ik ben een buitengewoon toegewijde christen – ik bid elke dag en ik lees elke dag een soort inspirerend of schriftuurlijk materiaal tijdens mijn studie – maar hoogstwaarschijnlijk zou ik me niet als een ‘traditionele’ christen zien, aangezien veel van het materiaal dat ik vereer deze ‘ketterse ”Leringen.

Q – Hoe hebben lezers in het algemeen gereageerd op The Expected One? Wat zijn enkele memorabele opmerkingen die u heeft ontvangen?
A – Het is gewoon zo overweldigend om de post te lezen die ik dagelijks van over de hele wereld ontvang. Ik denk dat The Expected One echt mensen heeft bereikt die zich rechteloos voelen door de instellingen van religie. Veel van de commentaren komen overeen met het idee van “dit boek heeft mijn spiritualiteit hersteld nadat ik zoveel jaren religie de rug heb toegekeerd” of mijn persoonlijke favoriet, “Maria Magdalena bracht me terug naar Jezus.” Ik denk dat Mary daar heel blij mee zou zijn, en het is ook mijn eigen gevoel. Ik moest deze versie van Jezus vinden, een afbeelding van hem waarvan ik denk dat die heel toegankelijk is en een die ik ontdekte door het verhaal van Maria Magdalena, om mijn eigen geloof te vinden en op te eisen. Ik moedig lezers aan om een ​​kijkje te nemen op mijn website, www.KathleenMcGowan.com en op de link naar mijn gastenboek te klikken. Daar zullen ze duizenden brieven zien van lezers over de hele wereld die ontroerd zijn door The Expected One. Die brieven voeden me en houden me op de been. Ik heb ze allemaal gelezen en beantwoord er zoveel als ik kan. Ik hoop dat The Book of Love de harten, geesten en geesten van die lezers blijft voeden en dat het een aantal nieuwe bereikt die zijn boodschap moeten horen!

Q – Gregory VII zegt dat Mass Gregory VII’s bijdragen aan het pausdom onder meer de oprichting van het College van Kardinalen omvatten. Waar staat hij in de lange rij pausen? Wordt hij vereerd of beschimpt? Hoeveel van zijn nalatenschap heeft hij te danken aan Matilda’s invloed?
A – Nou, ik denk dat je die vraag aan een Vaticaanse woordvoerder zou moeten stellen om het officiële antwoord te krijgen. Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik dat hij een beetje van beide was. Hij is trouwens een heilige, heilig verklaard in de 18e eeuw, dus iemand vereerde hem! Zijn hervormingen waren significant en vormden de kerk op veel manieren zoals we die nu nog kennen. Wat Matilda’s invloed betreft, zeker Gregory’s controversiële en, voor hun tijd, wereldschokkende dictaten van de paus met hun bewering van gelijkheid, werden volledig beïnvloed door Matilda. Ik ben er niet van overtuigd dat ze ze niet heeft opgesteld! Het was precies het soort ding dat ze zou doen. Ik denk dat Gregory wordt herinnerd als “groot” en uiteindelijk werd zalig verklaard en heilig verklaard vanwege wat Matilda bereid was zich aan hem en voor hem over te geven. Ze stelde hem in staat zijn filosofie uit te voeren dat de kerk niet onderworpen zou moeten zijn aan een seculiere wet. Het was haar militaire macht en haar persoonlijke steun die Gregory in staat stelde Henry uit te dagen en de onafhankelijkheid van de kerk te beweren. Hij krijgt veel lof voor het benadrukken van het celibaat in het priesterschap, maar ik denk dat dat grotendeels verkeerd wordt begrepen in de context van de geschiedenis. Als onderdeel van zijn poging om de pauselijke positie te versterken, probeerde Gregory te voorkomen dat het eigendomsrecht van de kerk naar vrouwen en erfgenamen sijpelde. Het was destijds behoorlijk briljant, maar ik weet niet zeker of zo’n feodale benadering 1000 jaar zou duren …

Q – De instellingen van het boek variëren van het Toscaanse platteland tot Vaticaanstad tot het Ardense woud in België. Heb je elk van de verschillende locaties in het boek bezocht? Valt één plek in het bijzonder op voor jou?
A – Ik heb al die locaties bezocht en ze hadden allemaal een dramatische impact op mij en het verhaal. Vooral Orval is een heel bijzondere plaats. Het is weelderig en magisch en draagt ​​nog steeds Matilda’s essentie op een vreemde manier die ik probeerde over te brengen in Maureens ervaring daar. Ondertussen is iedereen in mijn familie tijdens deze reis echt verliefd geworden op het Toscaanse platteland, en wat is er niet om lief te hebben? Mijn kinderen willen in Lucca wonen! Maar naast de overvloed aan kunst, eten en natuurlijke schoonheid kwam de buitengewone ontdekking van deze onderliggende ketterij die al 2000 jaar in Toscane suddert. Ik was totaal niet voorbereid op hoe krachtig en aanwezig het is. Terwijl Frankrijk veel verdiende aandacht krijgt vanwege zijn ketterse onderstromen, zegt niemand dit ooit over Italië! Als gevolg hiervan is het een goudmijn van rijk en voorheen onontgonnen materiaal. Het derde boek in deze serie, The Poet Prince (verschijnt in 2010), bekijkt dit geheime Toscane tot in detail door de ogen van Lorenzo de Medici en zijn “Expected One”, Lucrezia Donati – het nieuwste historische personage om neem mijn leven over en eis het vertellen van haar verhaal!

Q – In The Book of Love geeft Peter Maureen een rondleiding door de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. Wat was uw indruk van de basiliek toen u hem voor het eerst bezocht?
Wauw. Gewoon wow. Het is een overweldigende plek op zoveel niveaus. Voor mij draaien beide kanten van mijn brein als ik daar binnen loop, en ik ben elke minuut in totaal conflict. Ik ben een groot kunstliefhebber, dus ik word geïnspireerd door de meesters van Renaissance en Barok die daar vertegenwoordigd zijn, met name Michelangelo en Bernini. Dan is er de spirituele context – dat Peter daar begraven ligt – en de religieuze en politieke implicaties, die voor mij ontmoedigend en ingewikkeld zijn, net als voor Maureen. Het vinden van Matilda in het midden van de basiliek, jaren geleden, is wat me echt met haar verhaal begon. Ik moest weten wie ze was en waarom ze in het Vaticaan werd begraven – en niemand kon het mij vertellen. Dus dat was een mysterie dat ik moest oplossen. Het Vaticaan zit natuurlijk vol mysteries die ik wil oplossen. Sommige toegankelijker dan andere.

Q – Het lijkt erop dat Berenger zijn nalatenschap als dichterprins zal onderzoeken. Kun je ons een hint geven over wat Berenger en Maureen te wachten staat in het volgende boek in de serie?
A – Berenger zal oog in oog komen te staan ​​met enkele zeer interessante personages uit de geschiedenis die de titel van dichterprins delen. Het belangrijkste is dat hij zal ontdekken dat hij overeenkomsten vertoont met Michel de Nostre Dame, beter bekend als Nostradamus, en de echte held van het volgende boek, Lorenzo de Medici. Berenger zal ook stuiten op het feit dat die mannen zeer dodelijke vijanden hadden, en dat die vijanden even gevaarlijke nakomelingen hebben. De erfenis van de gekke monnik Savonarola zal op grote schaal een rol gaan spelen, en Sandro Botticelli en de jonge Michelangelo zijn belangrijke personages die tot leven komen. Ik werd smoorverliefd op Lorenzo de Medici toen ik hem onderzoekde, dus dat zal overgaan in Maureens ervaring als ze verdwaalt tussen het verleden en het heden. Er zijn complexe en opwindende thema’s over liefde en tijd die worden onderzocht in de kunst van de dichterprins, terwijl Maureen en Berenger door de diepste lessen van beide worden genomen. Ik ontdekte “Les Temps Revient” of “The Time Returns” voor het eerst tijdens mijn onderzoek naar Lorenzo. Hij droeg die zin op een banier in Florence, en geen historicus heeft ooit kunnen uitleggen waarom. Het was een aanwijzing die jarenlang mijn onderzoek naar deze boeken heeft gedreven, en een aanwijzing waarvoor ik hier in The Book of Love de basis heb gelegd. Die reis naar eeuwige liefde en eindeloze tijd gaat verder met de erfenis van The Poet Prince.