Gender en seksualiteit (2) – Richard Rohr

Vrouwelijke en mannelijke principes
God staat natuurlijk buiten het geslacht. Toch zegt Genesis dat zowel mannen als vrouwen deel uitmaken van “het beeld van God” (1:27). In de Bijbel worden zowel vrouwelijke als mannelijke afbeeldingen gebruikt om het goddelijke te illustreren, hoewel we moeten toegeven dat de mannelijke afbeeldingen domineren. [1] Het is belangrijk dat alle mensen zichzelf kunnen herkennen in het plaatje dat we van God schetsen. Wanneer we mannelijke trekken te veel benadrukken, voelen veel vrouwen, transgenders en intersekse personen zich minder dan dat hun stemmen en lichamen er niet zo veel toe doen als die van mannen, dat Gods beeld niet in hen is.

auteur: Richard Rohr
datum: 22 april 2018
website: https://cac.org/feminine-and-masculine-principles-2018-04-22/
vertaling: Dineke van Kooten

God staat natuurlijk buiten het geslacht. Toch zegt Genesis dat zowel mannen als vrouwen deel uitmaken van “het beeld van God” (1:27). In de Bijbel worden zowel vrouwelijke als mannelijke afbeeldingen gebruikt om het goddelijke te illustreren, hoewel we moeten toegeven dat de mannelijke afbeeldingen domineren. [1] Het is belangrijk dat alle mensen zichzelf kunnen herkennen in het plaatje dat we van God schetsen. Wanneer we mannelijke trekken te veel benadrukken, voelen veel vrouwen, transgenders en intersekse personen zich minder dan dat hun stemmen en lichamen er niet zo veel toe doen als die van mannen, dat Gods beeld niet in hen is.

Zoals we vorige week hebben gezien, zijn genderrollen vloeiend en enigszins willekeurig. Maar we kunnen leren van de archetypische patronen die ‘vrouwelijk’ en ‘mannelijk’ worden genoemd. Laten we eens kijken naar de unieke gaven van vrouwelijke en mannelijke zielsprincipes (ongeacht iemands geslachtsidentificatie), en erkennen hoe deze kenmerken duidelijk zijn in het goddelijke. Ik weet dat ik hier een mijnenveld betreed, en velen houden er niet van om dingen mannelijk of vrouwelijk te noemen. Geloof me, dit is slechts een startpunt.

In de meeste mythologieën en archetypische psychologieën heeft het vrouwelijke principe een grotere belangstelling voor het innerlijke, de ziel, het vormloze, intuïtie, verbinding, harmonie, schoonheid en relationaliteit in het algemeen; het wordt meer geïdentificeerd met de subtiliteit van de maan dan met het overdreven differentiërende licht van de mannelijke zonnegod of het letterlijke en lineaire karakter van de linker hersenhelft. Niet alle vrouwen identificeren zich volledig met het vrouwelijke principe, en sommige mannen wel, maar deze omschrijvingen geven u een idee van waar ik vandaan kom – en ook verder gaan. Veel van de profeten, de wijsheidsliteratuur en natuurlijk Jezus zelf illustreren deze vrouwelijke eigenschappen. Jezus is per definitie een klassieke patriarch. Het goddelijke wordt in de Hebreeuwse Geschriften vaak ‘Sophia’ of heilige wijsheid genoemd; en God wordt afwisselend beschreven als een medelevende moeder, een hen die haar kuikens beschermt, en zelfs “The Breasted One” of El Shaddai (Genesis 17: 1, Exodus 6: 2).

Het mannelijke principe, zoals ik het ervaar en heb waargenomen, is meer geïnteresseerd in de uiterlijke, mentale, uiterlijke vorm, idee, de beweging of actie van dingen, de naamgeving en differentiatie van dingen van elkaar; solaire helderheid van individuele dingen, als het ware, in tegenstelling tot de relatie van het ene ding tot het andere. Het geeft de voorkeur aan het opstijgen van de geest boven het afdalen van de ziel. Het beweegt zich vaak in de richting van ‘keuzevrijheid’ en actie vóór relatie of intimiteit. Kijk gewoon hoe kleine jongens spelen en kijk hoe mannen graag repareren, bouwen en ook slopen. Het is vaak een meer ‘gericht bewustzijn’ dan het ‘diffuse bewustzijn’ van het vrouwelijke principe, zoals Carl Jung opmerkte. We zien voorbeelden van deze kenmerken in Mozes, de Hebreeuwse rechters, de praktische, enthousiaste discipelen, en in veel afbeeldingen van God als leeuw en koning.

De dans van het geslacht lijkt een fundamentele oppositie in de menselijke geest te zijn, en daarom noemen veel talen (maar niet het Engels) zelfs levenloze objecten mannelijk of vrouwelijk. Onze diepe preoccupatie met gender helpt ook verklaren waarom dualistische gendertaboes vaak de laatste en moeilijkste zijn om op te lossen, zelfs onder mensen die zichzelf als vrij ruimdenkend, goed opgeleid en progressief beschouwen. Gender lijkt een heel diep archetype in de psyche te zijn. Zolang we de werkelijkheid op een niet-contemplatieve, dualistische manier lezen, zal elke genderidentiteit die niet voldoet aan onze binaire ‘norm’, altijd een uitdaging zijn en meestal weerstaan. Binaire verdelingen lijken de psyche zowel eenvoud als een soort troost te geven.

VOETNOTEN:
[1] Zie Richard Rohr en Marcus Borg, https://cac.org/mother-god-2017-11-08/.

Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, Eager to Love: The Alternative Way of Francis of Assisi (Franciscan Media: 2014), 120-122.

Unie: de basis en het doel
Wij twee zijn één, zijn het. –John Donne [1]

auteur: Richard Rohr
datum: 23 april 2018
webiste: https://cac.org/union-the-foundation-and-goal-2018-04-23/
vertaling: Dineke van Kooten

Zelfs als we de heiligheid van geslacht en seks erkennen, moeten we ons ook realiseren dat er iets diepers is dan ons geslacht, onze anatomie of fysieke passie: ons ontologische zelf, dat we voor altijd in Christus zijn. Zoals Paulus het moedig verwoordt: “Er is noch mannelijk noch vrouwelijk; want u bent allen één in Christus Jezus ”(Galaten 3:28). Degenen die al begonnen zijn hun goddelijke eenheid te ervaren, zullen het gewoonlijk heel gemakkelijk vinden om mededogen te hebben met mensen die niet zijn zoals zij, omdat ze weten dat ze hetzelfde essentiële zelf delen dat ‘verborgen is met Christus in God’ (Kolossenzen 3: 3) .

Ondanks alle schoonheid en kracht van seksualiteit, valt het nog steeds onder de noemer van het zwevende of voorbijgaande zelf, in plaats van het Zelf dat eeuwig in God verankerd is. Ik geloof dat ons geslacht zal verdwijnen als we dat doen. Ik denk dat dat is waar Jezus naar verwijst als hij zegt: “De kinderen van deze wereld nemen vrouwen en mannen. . . maar in de hemel zal er geen huwelijk zijn of ten huwelijk worden gegeven ”(zie heel Lucas 20: 34-37). Onze persoonlijkheid en lichamelijkheid zijn poorten naar de tempel – de plaats van eenheid. We verwarren de poorten van de incarnatie vaak met de tempel zelf. Uiteindelijk is er alleen universele liefde waar “God God zal zijn in allen” (1 Korintiërs 15:28).

Zowel seksualiteit als geslacht zijn veel bredere mysteries dan geslachtsgemeenschap en geslachtsgemeenschap. Het is een innerlijke drijfveer naar de ander en voorbij het kleine zelf, die sommigen eros noemen. Iemand kan celibatair zijn en toch deze aantrekkingskracht ervaren om zichzelf aan een ander te geven. Iemand kan genitaal zijn en volledig egocentrisch zijn, wat helemaal geen eros is, maar ‘wellustig’.

Een goede intieme relatie neemt onze existentiële angst weg. Zelfs zonder enige aanraking overwint ware intimiteit ons gevoel van afgescheidenheid: “Ik ben niet aantrekkelijk; Ik ben niet geloofwaardig; Ik ben niet geloofwaardig; Ik ben niet. . . . ” is onze wanhopige en ongelijksoortige staat. Als iemand eenmaal bevestigt dat we lief zijn, dat we zelfs genoeg voor hem zijn, en als we onszelf eenmaal diep beginnen te vertrouwen, kunnen we de poort van de tempel binnengaan en ontdekken wat we ook verlangen, namelijk agape of goddelijke liefde . Agape is veel meer inclusief en alomvattend dan eros. Maar agape bouwt voort op eros en verdiept zelfs de eros omdat het ons gevoel van ‘Zelf’ enorm vergroot. Agape-liefde overstijgt en omvat alle andere ware liefdes.

Spiritualiteit en seksualiteit zijn twee kanten van één medaille. Ze zijn allebei een geschenk. De een zonder de ander zou kunnen worden gewantrouwd. Maar samen geven ze ons het vermogen om niet alleen met een ander te vrijen, maar ook om met God te vrijen, welke relatie er ook op de eerste plaats komt. Seksualiteit en spiritualiteit komen voort uit hetzelfde fundament en hebben hetzelfde doel: universele liefde.

VOETNOTEN:
[1] John Donne, “The Canonization,” The Complete Poetry and Selected Prose of John Donne, ed. Charles M. Coffin (Modern Library: 1994), 14.

Aangepast van Richard Rohr, God As Us! Het heilige vrouwelijke en het heilige mannelijke, schijven 1-3, 5 en 6 (Centrum voor actie en contemplatie: 2011), DVD, CD, MP3 download.

De wijsheid van vrouwen terugwinnen
Hoewel er grote waarde schuilt in de archetypen van vrouwelijke en mannelijke principes – die we, ongeacht ons geslacht, misschien allemaal belichamen – is het belangrijk om de ongelijkheid binnen de kerk en de cultuur in het algemeen te erkennen. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, verdienen vrouwen 83% van wat mannen verdienen; de loonkloof is zelfs nog groter voor vrouwen van kleur. [1] Ik kan alleen maar knikken in overeenstemming met de kritiek van de rooms-katholieke kerk vanwege haar minachting voor vrouwen als leiders.

auteur: Richard Rohr
datum: dinsdag 24 april 2018
website: https://cac.org/reclaiming-womens-wisdom-2018-04-24/
vertaling: Dineke van Kooten

Gelukkig werken veel mensen aan een meer inclusieve en rechtvaardige samenleving en religie. Womanistische theologie helpt om een vrouwelijke kijk op God en de Schrift te herstellen, door de stemmen en ervaringen van zwarte vrouwen te eren. Het past Alice Walker’s concept van ‘womanist’ toe op theologie, een vakgebied dat al lang gedomineerd wordt door mannen. [2] Delores Williams schrijft:

Wat is dan een womanist? Haar oorsprong ligt in de zwarte volksuitdrukking ‘Je gedraagt je als een vrouw’, wat volgens Walker betekent ‘meer en dieper willen weten dan goed is voor iemand – schandalig gedurfd, moedig en eigenzinnig gedrag.’ Een womanist is ook “verantwoordelijk, verantwoordelijk, serieus.” Ze kan naar Canada lopen en anderen meenemen [een verwijzing naar Harriet Tubman]. Ze houdt van, ze is toegewijd, ze is een universalist. . . . Walker benadrukt dat een womanist ook “toegewijd is aan overleving en heelheid van hele mensen, zowel mannen als vrouwen.” [3]

Andere theologen herhalen het belang van vrouwen in de Bijbel. Hoewel de Bijbel voornamelijk door mannen werd geschreven tijdens patriarchale periodes, zijn er tal van voorbeelden van vrouwen in posities van wijsheid of autoriteit: Deborah, Esther, Ruth en Naomi, Judith, Rachab, Anna, Priscilla, de verschillende vrouwen die Jezus begeleiden en steunen , en natuurlijk Maria, de moeder van Jezus.

En dan is er Maria Magdalena. Mijn collega, CAC-kernfaculteitslid Cynthia Bourgeault, suggereert dat een zorgvuldige studie van deze vrouw die de verrezen Christus voor het eerst zag, ons kan helpen ‘door twee millennia van doctrine en dogma’s naar Jezus’ onderwijs te snijden. We vinden hier relationele gezondheid, een verbazingwekkende visie op liefde als een transformationeel pad, en sterk empowerende modellen van vrouwen en mannen die samenwerken in spirituele leiderschapsrollen. Maria Magdalena terugvorderen is het christendom heroveren. Zonder haar is ons begrip van wat Jezus werkelijk leerde onvolledig. Het is zelfs aanzienlijk vervormd. ” [4]

Morgen zal ik meer van Cynthia’s inzichten delen van deze verguisde en genegeerde vrouw die misschien een vriend en volgeling was die dichter bij Jezus stond dan zijn twaalf mannelijke discipelen.

VOETNOTEN:
[1] Pew Research Center, http://www.pewresearch.org/fact-tank/2017/04/03/gender-pay-gap-facts/ en http://www.pewresearch.org/fact-tank/2016/07/01/racial-gender-wage-gaps-persist-in-u-s-despite-some-progress/.
[2] Voor meer informatie over womanistische theologie, zie Linda E. Thomas, “Womanist Theology, Epistemology, and a New Anthropological Paradigm”, Cross Currents 48 (4), Winter 1998/1999, 488-499, http: // www. crosscurrents.org/thomas.htm.
[3] Delores S. Williams, ‘Womanist Theology: Black Women’s Voices’, Christianity and Crisis (2 maart 1987), beschikbaar op https://www.religion-online.org/article/womanist-theology-black-womens -stemmen.
[4] Cynthia Bourgeault, God As Us, schijf 1 (Centrum voor actie en contemplatie: 2011), DVD, CD, MP3 download.

Maria Magdalena
Vandaag wil ik een kijkje geven in Cynthia Bourgeault’s diepgaande studie van Maria Magdalena. Cynthia put uit de helaas met de naam “gnostische” evangeliën van Maria, Thomas en Philip. Hoewel deze teksten geen deel uitmaken van de bijbelse canon, geloof ik dat ze wijsheid bieden die dieper is dan het louter feitelijke niveau. Ik moedig je aan om Cynthia’s boek, The Meaning of Mary Magdalene: Discovering the Woman at the Heart of Christianity te lezen – met een open geest en hart – om nog meer over deze vrouw te ontdekken.

auteur: Richard Rohr
datum: 25 april 2018
website: https://cac.org/mary-magdalene-2018-04-25/
vertaling: Dineke van Kooten

Ik zou Maria Magdalena willen terugwinnen als een apostolische partner van Jezus, als iemand die diende in een traditie die niet alleen ging over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Daar ging het zeker over, en Jezus stond ver voor de roedel; gelijkheid was het uitgangspunt voor al het andere. Maar Maria en Jezus gingen nog een stap verder, inclusief en transcendeerden de tegenstellingen en baarden een nieuwe vorm van persoon die leefde, bediende en zag vanuit een nieuw en non-duaal bewustzijn. Maria kan ons helpen het onderwijs van Jezus terug te vinden en in holografische eenheid te leven, het koninkrijk des hemels hier op aarde.

In de vereenvoudigde versie van het [christelijke] verhaal. . . [dit zijn de] leerstellingen: Jezus kwam naar de aarde om een religie te stichten die het christendom heet, riep zijn mannelijke discipelen als apostelen en priesters, en gaf hun het sacrament van de eucharistie bij het laatste avondmaal. De voor de hand liggende anomalieën worden over het hoofd gezien – waarom Maria Magdalena, die specifiek door Jezus zelf de eerste apostolische opdracht kreeg om het nieuws van zijn opstanding bekend te maken, niet tot de apostelen behoorde, en waarom Paulus, die niet bij het Laatste Avondmaal was en nooit ontmoette Jezus was dat in zijn aardse leven. Maar dat is de kracht van oogkleppen.

Hoewel [Maria Magdalena] vaak sentimenteel of geseksualiseerd is, was er tot voor kort niet de minste dreiging dat ze vergoddelijkt zou worden, en haar intacte menselijkheid is haar reddende genade. Nu een nieuwe generatie bijbelwetenschap de flagrante onnauwkeurigheid van haar eerdere beeld van prostituee heeft gecorrigeerd en gestaag de basis legt waarmee ze vroeg of laat in staat zal zijn om haar rol als Jezus ‘spirituele partner en [wijsheid] afstamming volledig terug te eisen drager, wat zich aan ons aandient, is een toegankelijk en volkomen geloofwaardig portret van ‘iemand die daar is gekomen’.

Door de leringen toe te passen die Jezus haar liet zien, deed [Maria] haar innerlijke werk en kwam ze door het oog van de naald in eenzaamheid te voorschijn. Als Jezus ons laat zien hoe de voltooide mens eruit ziet in mannelijke vorm, dan modelleert ze het voor ons in zijn vrouwelijke versie; samen worden ze de christosophia, het androgyne archetype van menselijke heelheid. En omdat haar menselijke hart en de passie van haar minnaar zo centraal staan in deze transformatie, leert ze ons dat we niet bang hoeven te zijn voor deze dingen in ons eigen spirituele streven; het pad naar de volheid van het zijn ligt door menselijke intimiteit, niet er vanaf. Ze bindt de icoon van het menselijk hart aan de engel van de Heilige Sophia.

VOETNOTEN:
Cynthia Bourgeault, The Meaning of Mary Magdalene: Discovering the Woman at the Heart of Christianity (Shambhala: 2010), 32, 179-180; en
God als wij, schijf 2 (Centrum voor actie en contemplatie: 2011), DVD, CD, MP3 download.

Franciscaans feminisme
Hoewel mijn religieuze orde verre van volmaakt is, waardeer ik hoe het franciscanisme op zoveel subtiele manieren de vrouwelijke kant van de dingen heeft geëerd en omarmd. Een geleerde zegt terecht dat St. Franciscus “zonder een specifiek feministisch programma te hebben. . . bijgedragen aan de vervrouwelijking van het christendom. ” [1] De Franse historicus André Vauchez voegt er in zijn kritische biografie van Franciscus aan toe dat deze integratie van het vrouwelijke “een fundamenteel keerpunt vormt in de geschiedenis van de westerse spiritualiteit”. [2] Ik denk dat ze allebei iets op het spoor zijn, wat het onderscheidende karakter en zelfs het hart van het Franciscaanse pad creëert. In zoveel opzichten waren we niet zoals het klassieke patroon van religieuze ordes.

auteur: Richard Rohr
datum: 26 april 2018
website: https://cac.org/franciscan-feminism-2018-04-26/
vertaling: Dineke van Kooten

St. Clare (1194-1253) is duidelijk het archetypische symbool van de Franciscanen van het vrouwelijke, en toch is de zeer mannelijke St. Franciscus (1182-1226) een bijna bovennatuurlijk voorbeeld hiervan – als man. Naar mijn mening integreerde het franciscanisme het vrouwelijke element in een zeer patriarchale en overdreven mannelijke Roomse kerk, de harde mannelijke spiritualiteit van de woestijn, en een overscheduled spiritualiteit in de meeste kloosters.

Het franciscanisme integreerde het vrouwelijke zowel op het niveau van de verbeelding als op praktische manieren. Het creëerde nieuwe “zachtere” namen voor rollen en functies, een meer familiale structuur dan een hiërarchische structuur. We nemen onze beslissingen niet van bovenaf, maar gezamenlijk in hoofdstukken (zoals nu de meeste gemeenschappen doen). Franciscus verbood ons om titels te gebruiken die op en neer impliceren, zoals prior, abt of superieur.

Gelukkige en gezonde franciscanen lijken tegelijkertijd een combinatie van lichtheid van hart en stevigheid van de voet te bieden. Hiermee bedoel ik dat ze zichzelf niet zo serieus nemen, zoals opwaarts gerichte mannen vaak doen; ze dienen vaak met stille overtuiging en persoonlijke vrijheid, zoals veel volwassen vrouwen doen.

Ik zie deze synthese van zowel lichtheid als stevigheid als een meer ‘vrouwelijke’ benadering van spiritualiteit, prachtig geïllustreerd in zowel Clara als Francis op verschillende manieren. Het is een zeldzame combinatie, zo erg zelfs dat het een soort heilige dwaasheid lijkt. Androgynie is steevast een bedreigende Derde Kracht als we ons te veel identificeren met de ene of de andere kant.

Clare vraagt van het pausdom dat ze haar gemeenschap mag stichten op haar eigen bedachte en ongeteste grond die ze een ‘voorrecht van armoede’ noemt. Daarna wacht ze geduldig op haar sterfbed op de komst van de pauselijke bul. Ze weet dat ze zal winnen, ook al was er geen precedent voor religieuze gemeenschappen van vrouwen zonder bruidsschat of patronagesystemen die in staat waren zichzelf te onderhouden.

Wat Franciscus betreft, hij draait zich rond als een top op een kruispunt om te onderscheiden welke kant God wil dat hij gaat, en vertrekt dan met volkomen vertrouwen in de richting waar hij uiteindelijk landt. Geen van deze manieren is een klassiek katholiek middel om onderscheid te maken, beslissingen te nemen of Gods wil te ontdekken. Toch geloof ik dat de lichtheid van het hart voortkomt uit contact met een diepe vrouwelijke intuïtie en met het bewustzijn zelf; de stevigheid van de voet komt naar voren wanneer dat vrouwelijke principe integreert met de volwassen mannelijke ziel en vol vertrouwen voorwaarts beweegt naar de buitenwereld. Dit zijn slechts mijn interpretaties, en misschien zie je het anders.

VOETNOTEN:
[1] Jacques Dalarun, Franciscus van Assisi en het vrouwelijke (Franciscaans Instituut: 2006), 127-154.
[2] André Vauchez, Franciscus van Assisi: The Life and Afterlife of a Medieval Saint (Yale University Press: 2012), 324-336.

Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, Eager to Love: The Alternative Way of Francis of Assisi (Franciscan Media: 2014), 119-120, 123-124.

Liefde, seks en kosmische evolutie
Zuster Ilia Delio, een franciscaanse professor en theoloog, heeft een prachtige manier om de schitterende geschriften van Pierre Teilhard de Chardin toegankelijk te maken. Teilhard (1881-1955) was een Franse filosoof, jezuïetenpriester en paleontoloog die een wetenschappelijk en mystiek perspectief aan zijn geloof bracht. In haar boek, The Unbearable Wholeness of Being, schrijft Delio:
Seksualiteit gaat ervan uit dat we deel uitmaken van een geheel en gescheiden zijn van het geheel. Daarom doet onze onvolledigheid ons verlangen naar heelheid en eenheid. . . .

auteur: Richard Rohr
datum: 27 april 2018
website: https://cac.org/love-sex-and-cosmic-evolution-2018-04-27/
vertaling: Dineke van Kooten

Teilhard spreekt over de “creatieve rol van erotische aantrekkingskracht”, niet alleen op het niveau van het individu, maar het universum zelf is erotisch. [1] Passie is de ware stof van het universum; “De hele schepping zucht in de pijnen van wedergeboorte” (Romeinen 8:22). Elke ster, cel, bloem, vogel en mens verlangt naar heelheid en volledigheid. Seks is niet louter een voortzetting van de soort; het is de energie van liefde waardoor dit universum zich in het proces van personalisatie bevindt, meer vergeestelijkt, energieker en bewuster wordt. . . .

De preoccupatie van de moderne cultuur met het fysieke lichaam en de exploitatie van het lichaam als zielloze materie weerspiegelt de diepe menselijke ontkoppeling van het zelf, de naaste, de aarde en God. Seks is meer een videogame geworden met het doel om te winnen dan als onderdeel van de diepe religieuze kern van kosmische evolutie. . . .

Evolutie gaat alleen door de mensheid door als er bewustzijn is van liefde als de integrale heelheid van liefde die een gezonde seksualiteit omvat. Bewustwording van onze verlangens en aandacht voor onze diepste verlangens moeten ons oriënteren op een verenigd hart en bewustzijn. Liefde is meer dan een overlevingsmechanisme; het is het vuur dat in het weefsel van de kosmos wordt ingeblazen dat leven doet ontbranden, waardoor het leven meer is dan een biologische functie. Liefde verandert passie in transformerende kracht.

Je zou kunnen zeggen dat evolutie afhangt van gezonde seksualiteit. De liefde tussen personen creëert een draad van gepassioneerde energie die zich om de omhelzing van personen slingert en het hart van de kosmos binnendringt, wat bijdraagt aan de energetische beweging van universele convergentie. Liefde is wat ‘de wereld rond laat draaien’. Het is fundamenteel voor de voorwaartse beweging van evolutie en kosmische personalisatie. Het is het geheel van elk geheel, het open, dynamische energieveld dat grotere heelheid zoekt in elke ster, blad, plant en melkwegstelsel.

Door de pure kracht van haar energie trekt liefde alles naar een eindeloze diepte van grotere heelheid. Op het niveau van het menselijk bewustzijn moet de kernenergie van persoonlijke / seksuele liefde zich uitstrekken tot het bredere rijk van de mensheid, dat naastenliefde, vriendschap en liefde voor de vreemdeling omvat. Liefde, seks en kosmische evolutie zijn met elkaar verweven in een veld van integrale heelheid; het ontkennen, vermijden of ontkennen ervan is het proces van verdieping van het leven dwarsbomen.

VOETNOTEN:
[1] Teilhard de Chardin, Human Energy, trans. J. M. Cohen (Harcourt Brace Jovanovich: 1969), 77, 82.

Ilia Delio, The Unbearable Wholeness of Being: God, Evolution, and the Power of Love (Orbis Books: 2013), 47-51.

Samenvatting: zondag 22 april – vrijdag 27 april 2018
Gender lijkt een heel diep archetype in de psyche te zijn. Zolang we de werkelijkheid op een niet-contemplatieve, dualistische manier lezen, zal elke genderidentiteit die niet voldoet aan onze binaire ‘norm’, altijd een uitdaging zijn en meestal weerstaan. (Zondag)

auteur: Richard Rohr
datum 28 april 2018
website: https://cac.org/gender-and-sexuality-week-2-summary-2018-04-28/
vertaling: Dineke van Kooten

Zelfs als we de heiligheid van geslacht en seks erkennen, moeten we ons ook realiseren dat er iets diepers is dan ons geslacht, onze anatomie of fysieke passie: ons ontologische zelf, dat we voor altijd in Christus zijn. (Maandag)

Maria Magdalena kan ons helpen door twee millennia van doctrine en dogma’s van Jezus ‘onderwijs te doorbreken. We vinden hier relationele gezondheid, een verbazingwekkende visie op liefde als een transformationeel pad, en sterk empowerende modellen van vrouwen en mannen die samenwerken in spirituele leiderschapsrollen. —Cynthia Bourgeault (dinsdag)

Als Jezus ons laat zien hoe de voltooide mens eruitziet in mannelijke vorm, modelleert Maria Magdalena het voor ons in zijn vrouwelijke versie; samen worden ze de christosophia, het androgyne archetype van menselijke heelheid. —Cynthia Bourgeault (woensdag)

De franciscaanse lichtheid van het hart komt voort uit contact met de diepe vrouwelijke intuïtie en met het bewustzijn zelf; de stevigheid van de voet komt naar voren wanneer dat vrouwelijke principe integreert met de volwassen mannelijke ziel en vol vertrouwen voorwaarts beweegt naar de buitenwereld. (Donderdag)

Liefde verandert passie in transformerende kracht. —Ilia Delio (vrijdag)

Oefening: Verliefd worden
Laten we ons verheugen, geliefde,
En laten we uitgaan om onszelf te aanschouwen in uw schoonheid,
Naar de berg en naar de heuvel,
Waar het zuivere water stroomt,
En verder, diep in het struikgewas.

En dan gaan we verder
Naar de hoge grotten in de rots
Die zo goed verborgen zijn; . . .

Daar laat je het me zien
Wat mijn ziel zocht,
En dan geef je me
Jij, mijn leven, zal me daar geven
Wat je me die andere dag gaf.

—St. John of the Cross [1]

In zijn proloog bij The Spiritual Canticle schrijft John of the Cross (1542-1591): “Het zou dwaasheid zijn te denken dat de taal van liefde. . . kan helemaal in woorden van welke aard dan ook worden uitgelegd. ” Woorden schieten tekort om menselijke en goddelijke intimiteit te beschrijven, en toch gebruiken alle mystici, dichters en wijsheidsleraren woorden om op het onuitsprekelijke te wijzen.

Om de reflecties van deze week over gender en seksualiteit verder te brengen dan het rationele niveau, nodig ik je uit om te luisteren naar een geleide meditatie met James Finley, lid van de kernfaculteit van de CAC. Luister met je hart terwijl hij het mystieke rijk van eenheid verkent. Visualiseer de afbeeldingen. Merk op welke sensaties er in uw lichaam ontstaan. Welke liefdeservaringen uit je eigen leven komen in je op? Denk na over momenten van liefde waar je op dat moment misschien snel overheen bent gegaan. Laat deze lering je dieper leiden in de liefde die altijd aanwezig is maar soms onopgemerkt. Misschien wilt u hierover een dagboek schrijven en kijken wat uw eigen ervaring u over liefde te leren heeft.

Luister naar een fragment van James Finley uit Intimacy: The Divine Ambush.

Lees het onbewerkte transcript voor James Finley’s Intimacy: The Divine Ambush Excerpt van disc 6.

auteur: James Finley
thema: Intimiteit: The Divine Ambush
datum: april 2018
website: Fragment van schijf 6
Onbewerkt transcript

We zeggen dat een transformatieve ervaring plaatsvindt wanneer de manier waarop je ervaart, wat het ook is je ervaart opbrengsten en maakt plaats voor een kwalitatief diepere ervaring van vroeger niet-herkende kwalitatief diepere dimensies van wat je ervaart. En dus, verliefd, is dit de transformatieve gebeurtenis. Dus twee mensen beginnen een gesprek in liefde. En in het gesprek in liefde, terwijl ze spreken over hun liefde voor elkaar, in de liefdevolle uitwisselingen van elk met elkaar, het niveau van het bewustzijn van hun liefde voor en met elkaar wijkt en wijkt af in de intimiteit van de ontmoeting, tot een kwalitatief diepere ervaring, van kwalitatief diepere dimensies van de liefde die is hun leven in deze afdaling. Als we het nu op deze manier beschouwen als deze afdaling, dan zouden we dit kunnen zeggen, de volgende stap zou deze zijn: als het sacrament van een eeuwige afdaling in een eeuwige liefde, hebben ze dit dialoog en ze zegt tegen hem: “Weet je, voorafgaand aan onze ontmoeting en voorafgaand aan dit alles, ik niet eens weet dat liefde zoals deze bestond. “

Hij zegt: “Ik ook niet.”
Ze zegt: “Ik neem aan dat als we zo doorgaan, het dieper zal worden.
Hij zegt: “Ik ook.”
Ze zegt: ‘Ik vraag me af of we ooit een plaats van liefde zullen bereiken die zo diep is dat er geen diepte van liefde dieper is dan de diepte van de liefde die we hebben bereikt. “

Met andere woorden, zie je wat ze vraagt? ‘Ik vraag me af of we het einde van de liefde zullen bereiken, ik vraag me af of. . . kijk hoe diep het wordt. Het wordt zo diep. Dit is diep. Dit is echt diep! Het omvat alles.
Wat kan ik zeggen, wat kan ik zeggen?
“En in deze afdaling naar een steeds dieper besef van steeds diepere dimensies van de liefde die is terwijl ik ons in zichzelf transformeert, vraag ik me af of we ooit een diepte van liefde zullen bereiken waar er geen is diepere diepte van liefde. Zullen we het einde van de liefde bereiken? “
En door de vraag te stellen, weet ze het antwoord al: dat ze er nooit zullen komen, dat zullen ze nooit kom eraan. Omdat er geen einde komt aan het eindeloze. Dit is liefde heeft geen begin, liefde heeft geen einde. En zijn een afdaling die nooit eindigt. Dit is waarom liefde nooit sterft; dit is waarom liefde nooit sterft.
Als we nu dit beeld van een afdaling nemen, leidt dit ons tot een begrip van de donkere nacht. De poëtisch beeld is dat van een steen die in water valt. Stel je voor dat het valt, valt, valt, valt. En het water waarin de steen valt is bodemloos. Dus het valt voor altijd, valt voor altijd, valt voor altijd.
En het water waarin de steen valt, valt langs een onderwaterklif. En er is weinig uitsteeksels langs deze klif en af en toe landt de steen op een van deze uitsteeksels; en pauzeert zijn afdaling. En in de bewegingen van het water rolt het af en gaat het maar door en door en door en door.
Stel je nu voor dat je die steen bent; en stel je voor dat we allemaal voor altijd in God vallen. En stel je voor land even op een klein uitsteeksel waar je op een plek komt waar je zegt: “Weet je wat? ik denk dat ik hier zal stoppen om een winkel te beginnen en me te oriënteren en me te vestigen. De donkere nacht van de ziel is de proces van verdreven worden door liefde uit de perceptie dat het punt waar je bent gekomen diep genoeg voor is u. Jij ziet dat? We komen tot een plaats van realisatie in liefde; we komen op een plaats van zelfkennis, wij kom tot een plaats van een gevoel van waar het leven over gaat. En we pauzeren daar in een soort reflecterend, subjectief ervaring van die diepte van aanwezigheid tot leven. En het zelf dat daar leeft, stelt zich voor dat het het laatste woord heeft wie we zijn. Het heeft dit allemaal uitgezet. Het heeft het bedacht. Het heeft zijn lagers. Jij gaat studeren theologie; word een god-ologist, schrijf boeken.
En dan word je verliefd of je moeder overlijdt of je hebt terminale kanker of je wordt helemaal meegenomen door de kijk in de ogen van degene die lijdt. En je bent verdreven van het vermogen om op jezelf te leven termen. En je gaat verder in de afdaling. Het zit zo.
Dus de donkere nacht van de ziel is dan als de goddelijke strategie om ons op kunstzinnige wijze van alles met minder te verjagen dan een oneindige vereniging met oneindige liefde als voldoende voor ons als onze bestemming, als bestemming.
En hier is nog iets mysterieus, denk ik. Als ze zegt: “Ik vraag me af of we ooit tot een diepte van zullen komen liefde zo diep dat er geen diepte van liefde dieper is dan de diepte die we hebben bereikt ”en ze weet het zodra ze zegt het, ze komen er nooit bij. Op dat punt is er het paradoxale besef dat de bodemloze afgrond van liefde waarin ze neerdalen is opwellen en geeft de totaliteit van zichzelf als het niveau waarnaar ze hebben op dat punt bereikt.
Ik wil hier nog een voorbeeld van deze intuïtie geven. Laten we zeggen dat je bij de oceaan bent. En je bent bij de oceaan en je bent maar enkel diep. Het is waar dat je maar enkeldiep bent, maar het is ook waar dat je in de oceaan bent.
Het is ook waar als je gewoon doorgaat, het zal snel genoeg diep genoeg worden. Nu is hier iets dieper.
Wat als. . . wat als het midden van de oceaan oneindig diep is. En wat als de oneindige diepte van de oceaan oneindig de oneindigheid van de totaliteit van zijn diepten geeft aan uw enkeldiepe mate van realisatie ervan?
Klopt dat op een bepaalde manier?
Kijk, we hebben de neiging om na te denken. . . iemand zei ooit in het klooster tegen Thomas Merton: Je krijgt het gevoel dat de kerk zegt dat God overal is, maar God is echt in je ziel. En God zit echt, echt in de kerk. Je moet de kerk binnengaan om je ziel te redden. En God is echt, echt, echt in de Eucharistie.
En dan is God echt, echt, echt, echt, echt in de hemel. Dus hier in Santa Fe met God, is het zo een deel per miljard. Net als op een goede dag kun je een (riekt naar de lippen) pakken. Maar God is echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt overal. Omdat de vrijgevigheid van het Oneindige oneindig is. En wij zijn de vrijgevigheid van God.

Van James Finley, Intimacy: The Divine Ambush, disc 6 (Center for Action and Contemplation: 2013), CD, MP3 downloaden.

VOETNOTEN:
[1] Johannes van het Kruis, ‘Stanza’s tussen de ziel en de bruidegom’, (36-38) in The Spiritual Canticle. Zie John of the Cross: Selected Writings, trans. Kieran Kavanaugh (Paulist Press: 1987), 226-227.
Van James Finley, Intimacy: The Divine Ambush, disc 6 (Center for Action and Contemplation: 2013), CD, MP3 download.

Voor verder onderzoek:
Cynthia Bourgeault en Richard Rohr, God As Us (Center for Action and Contemplation: 2011), dvd, cd, mp3-download
Ilia Delio, The Unbearable Wholeness of Being: God, Evolution, and the Power of Love (Orbis Books: 2013)
James Finley en Richard Rohr, Intimacy: The Divine Ambush (Center for Action and Contemplation: 2013), CD, MP3 download.
Richard Rohr, Eager to Love: The Alternative Way of Francis of Assisi (Franciscan Media: 2014)