Deuteronomium (Dewariem)

Op zijn website Insight for Living Ministries stelt pastor Charles R. (Chuck) Swindoll over Deuteronomium :

auteur: Charles R. Swindoll
website: https://insight.org/resources/bible/the-pentateuch/deuteronomy

Wie heeft het boek geschreven?
Deuteronomium betekent “tweede wet”, een term die ten onrechte is afgeleid van het Hebreeuwse woord mishneh in Deuteronomium 17:18. In die context beveelt Mozes de koning eenvoudig om een ​​”afschrift van de wet” te maken. 1 Maar Deuteronomium doet meer dan een eenvoudige afschrift van de wet geven. Het boek biedt een herformulering van de wet voor een nieuwe generatie, in plaats van louter een kopie van wat er eerder was gebeurd. Deuteronomium vermeldt deze “tweede wet” – namelijk Mozes ‘reeks preken waarin hij Gods geboden herhaalde die oorspronkelijk aan de Israëlieten werden gegeven, zo’n veertig jaar eerder in Exodus en Leviticus.

“Dit zijn de woorden die Mozes tot heel Israël sprak”, zegt Deuteronomium 1: 1. Het mozaïsche auteurschap van dit boek vindt de gebruikelijke ondersteuning vanuit de joodse traditie (met de hele Pentateuch) maar ook vanuit de bijbelse tekst. Meerdere keren beweert Deuteronomium Mozes als auteur (1: 1; 4:44; 29: 1). In een gesprek met Jozua, de opvolger van Mozes, verwees de Heer naar dit “wetboek” als hetgeen Mozes geboden had (Jozua 1: 8). En als toekomstige schrijvers uit het Oude Testament en het Nieuwe Testament uit Deuteronomium citeerden, noemden ze het vaak als afkomstig van Mozes (1 Koningen 2: 3; 2 Koningen 14: 6; Ezra 3: 2; Nehemia 1: 7; Maleachi 4: 4; Matteüs 19: 7;

Enkele duidelijke redactionele wijzigingen werden in de tekst aangebracht enige tijd nadat Mozes het grootste deel ervan had opgenomen. Hij had bijvoorbeeld niet het laatste hoofdstuk kunnen schrijven, dat handelde over zijn dood. Deze en andere kleine veranderingen hebben echter geen invloed op het algemeen aanvaarde auteurschap van Mozes.

Waar zijn we?
Deuteronomium werd rond 1406 v.Chr. Geschreven, aan het einde van de veertig jaar van omzwervingen die de natie Israël doormaakte. In die tijd kampeerden de mensen aan de oostkant van de Jordaan, op de vlakten van Moab, tegenover de stad Jericho (Deuteronomium 1: 1; 29: 1). Ze stonden op het punt het land binnen te gaan dat eeuwen eerder aan hun voorvaderen was beloofd (Genesis 12: 1, 6-9). De kinderen die Egypte hadden verlaten, waren nu volwassen, klaar om het Beloofde Land te veroveren en zich te vestigen. Voordat dat kon gebeuren, herhaalde de Heer door Mozes zijn verbond met hen.

Waarom is Deuteronomium zo belangrijk?
Mozes richtte zijn woorden minstens twaalf keer tot “heel Israël”. Deze zin benadrukte de eenheid van de natie, geïnitieerd door hun verbond met God op de berg Sinaï en gesmeed in de wildernis. Te midden van het wijdverbreide polytheïsme onderscheidde Israël zich doordat ze één God aanbaden, Jahweh. Hun God was totaal uniek; er was niemand zoals Hij onder alle “goden” van de naties die hen omringden. Deuteronomium 6: 4 codificeert dit geloof in het Shema, de fundamentele geloofsbelijdenis in het judaïsme, zelfs vandaag de dag. “Hoor, o Israël! De HERE [Jahweh] is onze God, de HERE [Jahweh] is één! “

Deuteronomium herhaalt ook de tien geboden en vele andere wetten die in Exodus en Leviticus worden gegeven. Het boek leverde aan Israël Gods instructies over hoe een gezegend leven te leiden in het Beloofde Land. De hoofdstukken 27 en 28 specificeren de zegeningen van gehoorzaamheid en de vloeken van ongehoorzaamheid.

Wat is het grote idee?
In tegenstelling tot het onvoorwaardelijke verbond dat God met Abraham sloot, was het verbond tussen Jahweh en Israël bilateraal – tweerichtingsverkeer. God zou zijn belofte om de natie te zegenen houden als de mensen trouw bleven. De volwassen Israëlieten waren te jong om deel te nemen aan de eerste verbondsceremonie op de berg Sinaï. Daarom herzag Mozes de Wet voor de deur van het Beloofde Land, en spoorde deze nieuwe generatie aan om een ​​nieuw verbond met Jahweh te sluiten, om zich opnieuw aan Zijn wegen te verbinden.

Hoe pas ik dit toe?
Tot slot smeekte Mozes het volk:

‘Ik heb u leven en dood, de zegen en de vloek voor ogen. Kies dus het leven om te leven, u en uw nakomelingen, door de Heer, uw God, lief te hebben, door zijn stem te gehoorzamen en door aan Hem vast te houden; want dit is je leven en de lengte van je dagen. ” (Deuteronomium 30: 19-20)

“Dit” in vers 20 verwijst naar de Heer, uw God, liefhebben, Hem gehoorzamen en vasthouden. Dat is het leven! Onze relatie met God moet worden gekenmerkt door trouw, loyaliteit, liefde en toewijding. Denk aan een ideaal huwelijk – dat is het beeld van hoe God wil dat we ons aan Hem vastklampen (Efeziërs 5: 28–32).

Hoe nauw hecht je je aan God? Bid en vertrouw uw hart opnieuw toe op die uiterst belangrijke relatie met Hem.

VOETNOTEN:
1) Merrill F. Unger, Unger’s Commentary on the Old Testament (Chattanooga, Tenn.: AMG, 2002), 233.