Numeri (Bemidbar)

Op zijn website Insight for Living Ministries stelt pastor Charles R. (Chuck) Swindoll over Numeri:

auteur: Charles R. Swindoll
website: https://insight.org/resources/bible/the-pentateuch/numbers

Wie heeft het boek geschreven?
Net als voor de rest van de Pentateuch, schrijft de universele joodse en christelijke traditie het auteurschap van het boek Numeri toe aan Mozes. Mozes is de centrale figuur in het boek, en in ten minste twee gevallen vermeldt Numeri dat hij gebeurtenissen vastlegt volgens de bevelen van de Heer (Numeri 33: 2; 36:13).

De naam “Numeri” is een vertaling van Arithmoi, uit de Septuaginta, aldus getiteld omdat het boek veel statistieken, bevolkingsaantallen, stam- en priestercijfers en andere numerieke gegevens bevat. De Hebreeuwse naam komt uit de eerste zin van het boek en betekent “in de woestijn van”; het is misschien een nog nauwkeurigere beschrijving van de inhoud van het boek, die de Israëlieten volgt gedurende bijna veertig jaar zwerven in de woestijn.1


Waar zijn we?
De gebeurtenissen in het boek begonnen in het tweede jaar nadat de Israëlieten uit Egypte waren vertrokken, toen ze rond 1444 v.Chr. Hun kamp op de berg Sinaï sloegen (Numeri 1: 1). Het verhaal eindigt achtendertig jaar later “in de vlakten van Moab bij de Jordaan tegenover Jericho” (36:13) in 1406 v.Chr. Numbers vermeldt de lange omzwervingen van de mensen in de woestijn van Sinaï, hun tijd in de oase van Kades-Barnea en hun uiteindelijke aankomst aan de oevers van de Jordaan tegenover het Beloofde Land.

De Heer richtte de boodschap van Numbers op de jongere generatie, kinderen van de voormalige slaven die door de Rode Zee ontsnapten. Met uitzondering van Jozua, Kaleb en Mozes, stierf de oudere generatie – iedereen twintig jaar of ouder ten tijde van de eerste volkstelling – vóór de voltooiing van Numeri vanwege hun ongehoorzaamheid en ongeloof (Numeri 14: 22–30). Mozes voltooide het boek voor zijn dood (Deuteronomium 31:24).

Waarom is Numeri zo belangrijk?
Numbers neemt de lezer mee op een lang en kronkelend pad door een woestijn van ondragelijke details. Het boek registreert de resultaten van de volkstelling voor alle twaalf stammen, niet één, maar twee keer; het documenteert priesterlijke instructies voor het omgaan met de ark van het verbond en de tabernakel; en het beschrijft zelfs de plaatsing van de stammen toen ze kampeerden. Maar door dit alles heen kunnen we niet twijfelen aan Gods onfeilbare leiding over de natie.

Als een geschiedenis van de natie die nog niet is gevestigd in het land dat hun lang geleden werd beloofd, onthult dit boek belangrijke gebeurtenissen waarnaar soms later in de Schrift wordt verwezen. Alleen Jozua en Kaleb onder de twaalf verspieders moedigden Israël aan om het land in bezit te nemen (Numeri 13–14; Jozua 14: 7); Mozes sloeg op een rots en er spoot water uit (Numeri 20:11; Psalm 106: 32); Mozes hief een bronzen slang op een paal zodat gelovige Israëlieten genezen zouden worden van hun slangenbeten (Numeri 21: 6–9; Johannes 3:14); en Bileam werd bestraft door zijn ezel (Numeri 22: 21–34; Openbaring 2:14).

Wat is het grote idee?
In dit boek testte het volk Israël Gods geduld, en Hij testte op zijn beurt hun volharding en trouw. Hoewel de mensen vele malen faalden, toonde God Zijn eigen trouw door Zijn constante aanwezigheid voorop: door een wolk overdag en door een vuurkolom ’s nachts.

Het boek Numeri is meer dan alleen een geschiedenisles, het onthult hoe God Israël eraan herinnerde dat Hij rebellie, klagen en ongeloof niet tolereert zonder consequenties aan te voeren. Hij leerde zijn volk hoe ze met Hem moesten wandelen – niet alleen met hun voeten door de woestijn, maar met hun mond in aanbidding, handen in dienst en levens als getuigen voor de omringende naties. Hij was hun God, zij waren Zijn volk, en Hij verwachtte dat ze ernaar zouden handelen.

Hoe pas ik dit toe?
Moderne lezers kunnen uit Numeri niet alleen een grondige geschiedenis van Israëls vroege dagen halen, maar ook een hernieuwd besef van Gods vreugde in gehoorzaamheid. Hij is ook onze God, en Hij wil dat we een rechtschapen leven leiden en Hem aanbidden door middel van onze woorden en werken.

De reis van de Israëlieten door de woestijn trok de aandacht van de apostel Paulus toen hij zijn eerste brief aan de kerk in Korinthe schreef. “Deze dingen gebeurden”, schreef hij in 1 Korintiërs 10: 6, “als voorbeelden voor ons, zodat we niet zouden verlangen naar slechte dingen zoals zij ook hunkeren.”

Zie je enige gelijkenis tussen de mopperende, opstandige Israëlieten en jijzelf? Hoe kun je voorkomen dat je hun voorbeeld volgt? Bid in nederigheid en oprechtheid om een zacht hart, open voor Gods leidende hand.

VOETNOTEN:
1) Eugene H. Merrill, “Numbers,” The Bible Knowledge Commentary: Old Testament, ed. John F. Walvoord and Roy B. Zuck (Wheaton, Ill.: Victor Books, 1985), 215.