Leviticus (Wajikra)

Op zijn website Insight for Living Ministries stelt pastor Charles R. (Chuck) Swindoll over Leviticus:

auteur: Charles R. Swindoll
website: https://insight.org/resources/bible/the-pentateuch/leviticus

Wie heeft het boek geschreven?
De inhoud van Leviticus houdt rechtstreeks verband met Exodus en levert het bewijs dat dezelfde hand beide boeken heeft geschreven. De argumenten die Mozes ‘schrijven van Exodus ondersteunen, bevestigen ook Mozes’ auteurschap van Leviticus (zie het vorige hoofdstuk). Bovendien vinden we meer dan vijftig gelegenheden waarbij de tekst zoiets zegt als: “De HERE sprak tot Mozes” (Leviticus 1: 1; 4: 1; 5:14; 6: 1). Het Nieuwe Testament verwijst ook naar Mozes als de auteur van passages uit Leviticus (Matteüs 8: 4; Lucas 2:22; Hebreeën 8: 5).

Het woord Leviticus is afgeleid van de stam Levi, wiens leden door de Heer opzij waren gezet om zijn priesters en aanbiddingsleiders te zijn. Als titel is het woord vertaald uit de Septuaginta, wat ” met betrekking tot de Levieten ” betekent, en hoewel die stam als zodanig niet in het hele boek wordt benadrukt, maakt het priesterlijke onderwerp de titel passend.’1 De inhoud ervan was oorspronkelijk bedoeld. om de nieuwe natie Israël te instrueren in de juiste aanbidding en een juist leven, zodat zij het karakter van hun goddelijke Koning zouden kunnen weerspiegelen.

Waar zijn we?
De wet in Leviticus werd door God tot Mozes gesproken op of nabij de berg Sinaï, waar de Israëlieten enige tijd hun kamp hadden opgeslagen. Omdat God deze gedetailleerde wetten leverde na de oorspronkelijke tien geboden, is de meest waarschijnlijke datum voor hun openbaring 1446 v.Chr. Of elke wet destijds is opgeschreven, is onmogelijk te bepalen; het kan zijn dat ze geleidelijk werden gecodificeerd tijdens de daaropvolgende veertigjarige omzwervingen.

Waarom is Leviticus zo belangrijk?
“Het boek Leviticus was het eerste boek dat door een Joods kind werd bestudeerd; toch is het vaak een van de laatste boeken van de Bijbel die door een christen worden bestudeerd.’2 De lezers van tegenwoordig worden vaak afgeschrikt door de lijsten met wetten in het boek met betrekking tot voeding, opoffering en sociaal gedrag. Maar binnen deze zeer gedetailleerde richtlijnen ontdekken we de heiligheid – de afgescheidenheid, het onderscheid en het volstrekte ‘anders-zijn’ – van God. En we leren hoe zonde de relatie van de mensheid met hun Schepper verwoest.

God heeft het opofferingssysteem ingesteld zodat Zijn verbondsvolk door aanbidding van Zijn gemeenschap zou kunnen genieten; het maakte ook berouw en vernieuwing mogelijk:

Toen een Israëlitische aanbidder zijn hand op het dierenslachtoffer legde, identificeerde hij zichzelf met het dier als zijn plaatsvervanger. . . dit bracht een symbolische overdracht van zijn zonde tot stand en een wettelijke overdracht van zijn schuld aan het dierlijke slachtoffer. God accepteerde toen het slachten van het dier. . . als losgeldbetaling voor de specifieke zonde die het veroorzaakte

Vele jaren nadat Mozes Leviticus schreef, kwam Jezus om Zichzelf voor eens en altijd te offeren als het ultieme offer, heilig en volmaakt, de wet vervullend en toekomstige dierenoffers overbodig en ongeldig te maken (Hebreeën 10:10).

Wat is het grote idee?
De algemene boodschap van Leviticus is heiliging. Het boek maakt duidelijk dat het ontvangen van Gods vergeving en aanvaarding gevolgd moet worden door heilig leven en spirituele groei. Nu Israël door God was verlost, moesten ze worden gezuiverd tot een volk dat hun God waardig was. “Gij zult heilig zijn, want Ik, de Here, uw God, ben heilig”, zegt Leviticus 19: 2. In Leviticus leren we dat God het heerlijk vindt om benaderd te worden, maar we moeten dat op zijn voorwaarden doen.

Hoe pas ik dit toe?
Dit thema van heiligheid strekt zich uit tot de kerk. In het Nieuwe Testament,
1 Petrus 1: 15–16 verwijst naar Leviticus 19: 2 wanneer er staat: “zoals de Heilige die u geroepen heeft, weest ook zelf heilig in al uw gedrag; omdat er geschreven staat: ‘Gij zult heilig zijn, want Ik ben heilig.’ ”Zij die door de barmhartigheden van God zijn verlost, brengen vandaag verschillende offers; ze bieden zichzelf aan (Romeinen 12: 1).

Net als Hij deed met de Israëlieten, heeft God christenen verlost en toegewijd. Jezus bood Zichzelf voor ons aan als het perfecte offer en nam de straf op zich die we verdienden, zodat we vergeven zouden kunnen worden. Degenen die hun vertrouwen stellen in Jezus ‘verzoeningsdaad worden Gods kinderen, gered door genade (Efeziërs 2: 8-9).

Als je zijn kind bent, dan wil Hij dat je zijn karakter weerspiegelt. Hij heiligt u net zoals Hij deed bij de natie Israël. Echo van je leven het Zijne? Op welke manieren groeit u meer als Christus?


VOETNOTEN:
1) Raymond B. Dillard and Tremper Longman, III, An Introduction to the Old Testament (Grand Rapids: Zondervan, 1994), 73.
2) F. Duane Lindsey, “Leviticus,” in The Bible Knowledge Commentary: Old Testament, ed. John F. Walvoord and Roy B. Zuck (Wheaton, Ill.: Victor Books, 1985), 163.
3) Lindsey, “Leviticus,” 166.