Geen goed en geen fout

Als we worden geboren dan ligt er een heel leven voor ons, als het goed is. Om ons tot dat leven te verhouden moeten we ons ontwikkelen.
Een kind leert alle praktisch dingen in de wereld buiten hem: eten, drinken, lopen, fietsen, naar school gaan. Wat op het ene moment goed is (bijv. de fles drinken) is op een ander moment fout (als ik dat als volwassene nog doe, dan…?). Wat op het ene moment fout is (bijv. te dicht bij de kachel komen) is op een ander moment noodzakelijk om te doen (de kachel aansteken).
In de loop van ons leven worden we van kinds af aan geconfronteerd met een wereld die voortdurend de grenzen van goed en fout stelt. Van de eerste schooljaren tot de volwassenheid leren we snel wat de normen zijn en hoe we ons daaraan kunnen aanpassen om sociaal geaccepteerd te worden. Maar zodra we het volwassen leven binnentreden, lijkt de scherpte van het verschil tussen goed en fout steeds vager te worden. Wat vroeger zo vanzelfsprekend leek, blijkt ineens niet meer de leidraad voor onze keuzes. In plaats daarvan komen we tot een dieper inzicht: het leven draait niet meer om goed en fout, maar om wat kloppend is voor ons hart, en of wat we doen het leven doet stromen of juist blokkeert.

Het gewicht van goed en fout in de kindertijd
Als kinderen groeien we op met dat is goed en dit is fout. Dit onderscheid wordt gemaakt door ouders, leraren, leeftijdgenoten en de bredere samenleving. “Dit is goed, dat is fout” wordt het fundament van ons morele begrip. De nadruk ligt op het volgen van regels en het voldoen aan verwachtingen. We leren dat er consequenties zijn voor verkeerde keuzes, en we worden beloond voor goed gedrag. Dit alles lijkt op het eerste gezicht een gezond fundament voor het leven. Dat is het ook, als we klein zijn, want zo leren we over-leven!

Maar naarmate we ouder worden, beginnen we ons af te vragen of dit rigide onderscheid tussen goed en fout werkelijk het volledige verhaal is. We hebben puber te worden en lak te hebben aan wat goed en fout is, om zo zelf te ontdekken: hier waren me ouders toch wel goed voor mij en dat,… dat ga ik anders doen dan mijn ouders deden. De wereld is nu eenmaal complexer dan een simpel zwart-wit schema. Wat voor de een goed is, kan voor de ander slecht zijn. Wat voor de een fout lijkt, kan soms een noodzakelijke stap in een persoonlijke groei zijn. Er ontstaat ruimte voor nuance, en het besef dat leven niet simpelweg draait om regels volgen, maar om het ontdekken van wat waar is voor ons als individu.

Van goed en fout naar hart en stroom
Op een bepaald moment in ons volwassen leven stappen we buiten de kaders van wat als ‘goed’ of ‘fout’ wordt geclassificeerd en beginnen we ons te richten op iets veel diepers: wat klopt voor ons hart. Deze verschuiving is vaak het resultaat van persoonlijke ervaringen, soms pijnlijke, die ons leren dat de regels van het spel niet altijd in ons voordeel werken. We merken dat de keuzes die we maken niet altijd passen in het strikte oordeel van goed of fout, maar dat ze wel degelijk resoneren met ons innerlijke gevoel van wat voor ons op dit moment waar is.

Het hart wordt hierbij de nieuwe gids. Niet in de zin van impulsieve, instinctmatige verlangens, maar in de zin van dieperliggende gevoelens en verlangens die ons helpen ons eigen pad te vinden. Het gaat om het volgen van onze innerlijk, het luisteren naar onze innerlijke stem, die ons vertelt wat ons werkelijk voedt. Wanneer we iets doen dat kloppend is voor ons hart, voelen we ons levend, vol energie, en verbonden met iets groters dan onszelf.

Stroom of blokkade: het ritme van het leven
Naast het kloppen van het hart speelt ook het concept van ‘stromen’ een cruciale rol in het volwassen leven. Het leven is als een rivier: soms stroomt het moeiteloos, andere keren lijkt het vast te lopen. Wanneer we keuzes maken die in lijn zijn met wat resonantie vindt in ons hart, ervaren we een zekere stroming. We voelen dat dingen op hun plaats vallen, dat het leven meewerkt (na ons soms getest te hebben of we het wel echt willen) en ons naar waar we moeten zijn brengt. Het leven voelt als een voortdurende beweging, een dans die ons voortdrijft naar groei, geluk en vervulling.

Maar wanneer we in conflict komen met ons hart, wanneer we met de algemene stroom die voor iedereen lijkt te gelden mee willen roeien of keuzes maken die niet met onze diepste verlangens resoneren, komt er stagnatie. Dit kan zich uiten als twijfel, onzekerheid, vermoeidheid of zelfs fysieke klachten. Het leven lijkt te vertragen of vast te lopen, en we voelen ons gevangen in een cyclus van herhalende patronen die ons geen vreugde brengen. Prachtige uitnodigingen om te ontdekken wat er in ons gebeurt en weer een stapje zelf-bewuster te worden.

Het besef dat we het leven niet altijd hoeven te begrijpen in termen van goed of fout, maar in termen van wat er voor ons stroomt, is een bevrijdend inzicht. Dit betekent niet dat er geen verantwoordelijkheid is voor onze keuzes, maar wel dat de keuzes die werkelijk onze ziel voeden, niet altijd de ‘verstandige’ keuzes zijn die in traditionele zin als goed of juist worden bestempeld. In volwassenheid maak je dus een reis van buiten (Zo hoort het! Zo moet het!) naar binnen (Dit is wat ik verlang! Dit is voor mij nodig!)
Het gaat van dingen doen om de bevestiging van anderen te krijgen naar het luisterend oor op mijn eigen hart richten en voelen wat klopt voor mij en wat niet.

De verschuiving naar authenticiteit
In plaats van ons constant af te vragen of wat we doen goed of fout is, kunnen we ons richten op de vraag: “Voelt dit goed voor mijn hart? Stroomt mijn leven hierdoor, of blokkeert het de stroom?” Deze verschuiving maakt ons leven authentieker. We beginnen onze keuzes te baseren op wie we werkelijk zijn, niet op wat de samenleving, de ouders of de cultuur van ons verwacht. We maken keuzes die de stroom van ons innerlijke leven bevorderen, die ons in verbinding brengen met de essentie van wie we echt zijn. We gaan het pad van overleven naar leven, van overlevingsmechanismen naar het tevoorschijn komen van mijn Ware Zelf.

Deze benadering vereist moed. Het betekent dat we soms tegen de gevestigde normen in moeten gaan, dat we risico’s moeten nemen die misschien niet logisch zijn volgens de maatstaven van de maatschappij. Maar het is in die moedige stappen dat we vaak de grootste voldoening vinden, het gevoel dat we werkelijk in onszelf geloven en in het pad dat voor ons ligt. Juist deze stap vraagt geen brute kracht, maar de zachtheid van liefde en zorgvuldigheid.

Kortom: leven in verbinding met ons hart
Het volwassen leven draait niet langer om het volgen van vastgestelde regels van goed en fout, maar om het ontdekken van wat in harmonie is met ons hart. Het is niet langer een kwestie van goed of fout, maar van stroom of stagnatie. Wanneer we in lijn zijn met wat ons hart beweegt, ervaren we dat het leven zich opent en ons nieuwe mogelijkheden biedt. In plaats van vast te lopen in de oude patronen van goed en fout, kunnen we kiezen voor het pad van authenticiteit, waar we in volledige verbinding staan met onszelf en met de natuurlijke stroom van het leven.

LEES OOK:
* falen-is-onmogelijk/
* geen-goed-en-geen-fout/
* jezelf-afwijzen-is–het-leven-verliezen