Echtscheiding is een tragedie, maar soms is het het juiste

De Joodse kijk op echtscheiding
Wanneer een paar trouwt tijdens een joodse huwelijksceremonie, worden hun zielen één. Het is als een spirituele operatie die afzonderlijke wezens neemt en ze versmelt tot een nieuw geheel. De Joodse echtscheidingsceremonie is het omgekeerde hiervan. Het is een spirituele amputatie, die het ene deel van de verenigde ziel van het andere scheidt en twee afzonderlijke wezens creëert.

auteur: Aron Moss
datum: september 2015
website: https://www.chabad.org/
vertaling: Dineke van Kooten

Echtscheiding is, net als een amputatie, een tragedie, maar soms is het juist om te doen. Onze houding ten opzichte van echtscheiding loopt op verschillende manieren parallel met onze houding ten opzichte van de amputatie van een ledemaat:
Echtscheiding is, net als een amputatie, een tragedie, maar soms is het juist om te doen
Het is pijnlijk. Wanneer een ledemaat zo ziek wordt dat het de rest van het lichaam in gevaar brengt, staat de patiënt voor een vreselijke keuze: de pijn van amputatie onder ogen zien, of het risico lopen erger te lijden door de dingen te laten zoals ze zijn. Als de toekomstige risico’s groot genoeg zijn om duidelijk op te wegen tegen de huidige pijn, is het juiste om te doen, het ledemaat af te snijden. Evenzo is echtscheiding pijnlijk voor alle betrokkenen, maar het is de juiste keuze wanneer het blijven in een ongezonde relatie alleen maar meer schade, lijden en verdriet zal veroorzaken.

Het is een laatste redmiddel. We doen er alles aan om te voorkomen dat we moeten amputeren. Als er een kleine kans is dat het ledemaat kan worden geborgen, zelfs met veel moeite en kosten, is het het proberen waard. Pas nadat we alle andere mogelijkheden hebben uitgeput, zouden we onze toevlucht nemen tot amputatie. Hetzelfde geldt voor echtscheiding – het wordt alleen overwogen nadat counseling en oprechte pogingen om te veranderen vruchteloos blijken te zijn.

Het is niet alleen een “plan B”. Amputatie wordt niet licht opgevat. Het wordt niet als een optie gezien als het niet lukt. Niemand zou roekeloos met zijn lichaam experimenteren en zeggen: “Als er iets met mijn ledematen gebeurt, kan ik altijd amputeren.” Evenzo gaan we niet in het huwelijk door te zeggen: “Als het niet lukt, kunnen we altijd scheiden.” Echtscheiding mag geen factor zijn bij de beslissing om te trouwen. Het huwelijk is voor altijd. Er is geen plan B.

Voorkomen is beter dan genezen. Geamputeerden kunnen een gelukkig en voldaan leven leiden. Ze zijn misschien veel beter af na hun operatie dan daarvoor. Maar als ze het leven opnieuw zouden kunnen leven, zouden ze er niet voor kiezen om dat pad een tweede keer te bewandelen. Zo kan ook echtscheiding soms tot geluk leiden, en ware liefde en tevredenheid kunnen komen na de ontbinding van een relatie. Maar als we dat punt kunnen bereiken zonder de pijn van echtscheiding, zou dat zeker de voorkeur hebben.

Wanneer een paar uit elkaar gaat, is de vraag vaak niet: “Waarom zijn ze gescheiden?”, Maar eerder: “Waarom zijn ze überhaupt ooit getrouwd?” In veel gevallen scheiden mensen om de juiste redenen en trouwen ze om de verkeerde redenen. Hoge echtscheidingspercentages moeten ons niet afschrikken om te trouwen, maar moeten eerder ons besluit versterken om het huwelijk serieus te nemen en ervoor te zorgen dat we onze partners om de juiste redenen kiezen. Wat zijn de juiste redenen? Dat is een andere vraag …