Psalm 151 – van Suzan

Heer, ik dank U voor uw onvoorwaardelijke liefde,
dat U in heel mijn leven aanwezig bent.
Zelfs wanneer ik geen tijd voor U had en
ik mij steeds verder van U afkeerde, U bleef mij nabij!
Wat een zegeningen gaf U mij telkens weer, ik zag het niet.
Een nieuwe opleiding leidt mij regelrecht naar U en
mijn kinderen dwingen mij de ogen te openen.
Nu moet ik kiezen hoe ik verder wil gaan leven,
met of zonder U.
Zonden vond ik niet klinken, veel te dramatisch.

Mijn ogen gingen open en ik ging zien.
Bewust van mijn afweermechanismen, mijn maskers, mijn coping stijl.
Pijn, verdriet, boosheid, opstandigheid stromen met wisselende kracht naar buiten.
Werk aan de winkel en aan de slag, ik wil er NU vanaf.

Heer, het begint allebei met een S, maar wat een verschil.
SNEL moet nu plaatsmaken voor STIL, wat een ramp!
Heer, waarom nu STIL zijn, terwijl ik zo graag SNEL alles wil doen.
Kan ik niet even stil zijn en dan snel…….
Ik leer te gaan zitten en mijn gedrag te overdenken, het zet mij STIL.
Pijn, verdriet, boosheid en opstandigheid worden zichtbaar.
Ik zak weg, Heer, en word somber, dat wil ik niet,
een pijnlijke strijd volgt,
een wilsbesluit doet de duisternis verdwijnen.
Het gepieker is weg van het een op het andere moment.
Vreemd, verbazingwekkend en toch zo vertrouwd,
Uw naam heeft kracht, Uw naam zij geprezen!

Ik ben er………………….. maar niet heus.
Pijn, verdriet, boosheid, opstandigheid komt weer uit het niets omhoog.
Balen, ik moet weer aan de slag.
Maar het is nu anders, want U bent bij mij, in U vind ik rust.
U geeft mij kracht en wijsheid om te blijven staan.
Ik voel dat ik groei, maar wil dat nog niet zien.
Het ging zo vaak fout en: kan ik het eigenlijk wel?
Verdriet stroomt weer regelmatig, maar Pijn maakt plaats voor iets anders.
Ga ik de liefde van God voelen, is dat wij mij ontroerd?
Heer, is het dan toch waar..
Heer, laat mij uw liefde voelen en leren steeds meer van U te ontvangen
Pijn, verdriet, boosheid en opstandigheid zakken weg,
blijdschap, vreugde, rust en vrede voedt mijn hart.
Ik kom dichterbij mijzelf, rust en stilte leer ik kennen,
systemen leer ik overzien, wat een rijkdom geeft U mij.

Wat een liefde, wat een liefde.
U leert mij kijken, vanuit Uw ogen naar uw prachtige schepping
de wereld, de natuur , de mens , ik, als vrouw,
uw kroon op uw schepping.
Ik wil mens onder de mensen zijn, Uw liefde doorgeven,
Uw liefde laten stromen juist naar wie mij en U niet lief heeft.
Vergeving en rechtvaardigheid nastreven zonder mijzelf tekort te doen.
Uw kind te zijn met al mijn fouten, leven in Uw genade.
Heer, laat mij zien de weg die ik moet gaan,
dat uw koninkrijk spoedig mag komen,
dat uw offer aan het kruis niet voor niets is geweest,
dat pijn, verdriet, boosheid en opstandigheid voor eeuwig tot het verleden horen!

02 april 2012