Waldorf-poppen
In mijn praktijk maak ik gebruik van Waldorf-poppen. Waarom?, werd mij onlangs gevraagd.
Het gebruik van poppen bij volwassenen als het om hun innerlijk kind gaat of over trauma delen, dan biedt het tal van voordelen. Het kan helpen om emotionele wonden te helen, trauma’s te verwerken en het zichtbaar te maken. Door het inzetten van de poppen akn een volwassene een dieper begrip krijgen van zichzelf en de emoties die er zijn. Het is een krachtig hulpmiddel voor zelfontdekking en groei, en ik ervaar het als een waardevolle aanvulling op de coaching.
=> Een pop vasthouden geeft je het letterlijke bewustzijn van jezelf en je reactie erop.
=> Het geeft een spiegel die je uitnodigt om op een andere manier of een grotere manier met jezelf te verbinden.
=> De reactie die je geeft op wat je de pop laat zijn, maakt zichtbaar hoe je je verhoud tot wat de pop voor je voorstelt.
Zo reik ik een pop aan als er iets heel precairs gezegd moet worden, wat nog niet eerder is gezegd.
Ik reik een pop (of poppen) aan als het bijvoorbeeld gaat om een alleen geboren twee(/meerling), die daarin ontmoet kunnen worden.
Het effect op het lichaam is enorm rustgevend omdat het als kloppend wordt ervaren of maakt zichtbaar hoe beangstigend het is.
Ik vind het bijzonder dat de volwassene in de coachsessie net zo met de pop omgaat, zoals hij of zij met zijn innerlijk kind omgaat. Hij of zij verstart, kijkt weg, negeert het, etc.
Als ik een pop neerzet dan is de onbewust lichamelijke reactie al voldoende informatie of het kloppend of niet kloppend is. Het gelaat van de client veranderd. De aanraking is er wel of wordt geweigerd. Voor de volwassene gaat het vasthouden van de pop vaak gepaard met enorme weerstand, waarlangs hij of moet gaan om uiteindelijk schoovoetend het eerste contact te maken.
De belemmering om je over te geven aan alleen voelen, is vaak voor intelligentie mensen, wat een pop gaan vasthouden zichtbaar maakt. Alle overtuigingen, aannames en veroordelingen komen langs. De veroordeling daarover, want zeg nou zelf, wie houdt er nou een pop vast als volwassene!
Voor mij is het een vorm van systemisch werken, zoals opstellingen. Het maakt het onbewuste veld zichtbaar en daardoor kan er effectiever mee gewerkt worden.
Eenmaal zover dat ik het voelen onder ogen durfde komen ontdekte ik hoe mijn hart hunkerde naar en verkleefd is aan mijn tweelinghelft en een verzadiging vond in het poppenlijfje aan mijn hart.
De zwaarte van het hoofdje van mijn tweelinghelft, hoe de armpjes voelden. Ongelofelijk wat het in mij wakker roept.
Voor mij bleef de pop wat ze was, pop waar ik niet de connectie mee ervoer, maar wel met de diepere laag eronder in het voelen. Het voelen en weten dat dit gaat over dat andere leventje wat is geweest, aan mij verkleefd. En dank, de pop gaf dat een bepaalde belichaming. Ik ben diep onder de indruk.
Een pop vasthouden als je innerlijke kind laat je zien hoe je naar je innerlijk kind kijkt en of je dat kan omarmen of weg wil duwen omdat je het veroordeelt of misschien verafschuwd.
Het vasthouden van een pop als innerlijk kind en de juiste vragen over wat het innerlijk kind nodig heeft en had in die situatie, kan je de ontferming en het verlangen brengen je innerlijk kind niet alleen te laten, maar het te verzorgen en het symbolisch door middel van de pop vorm te geven. Dat brengt een innerlijke bevrediging om de pijn uit traumatische ervaringen niet onverzorgd te laten, maar bewust en met daadwerkelijke handelingen te verzorgen.
In de wereld van volwassenen wordt vaak verwacht dat men serieus en rationeel is. Het gebruik van poppen maakt zichtbaar wat er ook is, maar waar vaak geen aandacht voor is, voor wat uit de weg gegaan wordt. Maar we hebben allemaal een innerlijk kind in ons dat onbewust zijnbehoefte aan liefde, zorg en speelsheid kenbaar maakt. Door het omarmen van ons innerlijke kind en het kijken naar en aanraken van de poppen kunnen we meer verbinding maken met onszelf en uiteindelijk een dieper gevoel van vreugde en vervulling ervaren. Uiteindelijk: want het kind in ons, ons trauma moet gezien (niet opnieuw beleefd), erkend en verzorgd worden, zodat de wond kan helen en geen onbewust vat heeft op onze instinctmatige reacties
Ik maak gebruik van Waldorfpoppen. Dat zijn handgemaakte poppen die hun oorsprong vinden in de antroposofische pedagogiek van Rudolf Steiner. Deze poppen worden gebruikt in Waldorfonderwijs, een onderwijsfilosofie die gericht is op het stimuleren van de creativiteit en de innerlijke belevingswereld van kinderen. Het maken en spelen met Waldorfpoppen is een belangrijk onderdeel van deze pedagogiek en heeft diepgaande betekenis voor de ontwikkeling van kinderen.
Een van de kenmerken van Waldorfpoppen is dat ze eenvoudig en neutraal zijn vormgegeven. Ze hebben geen gezichtsuitdrukking en zijn gemaakt van natuurlijke materialen zoals wol, katoen en hout. Deze eenvoudige vormgeving zorgt ervoor dat kinderen (en in mijn geval volwassenen) hun eigen fantasie en creativiteit kunnen gebruiken bij het kijken naar en voelen van de poppen. In plaats van een vastomlijnd karakter of gezichtsuitdrukking aan de pop toe te kennen, kunnen kinderen zelf invulling geven aan de emoties en gedachten van de pop.
Het spelen met Waldorfpoppen stimuleert de verbeeldingskracht en het vermogen tot empathie bij kinderen. Door zelf de verhalen en avonturen van de poppen te bedenken, leren kinderen om zich in te leven in een ander personage en om zich te verplaatsen in verschillende situaties. Dit draagt bij aan de ontwikkeling van sociale vaardigheden en emotionele intelligentie bij kinderen.
Daarnaast hebben Waldorfpoppen een rustgevend en troostend effect op kinderen. Door het zachte en natuurlijke materiaal waarvan de poppen zijn gemaakt, voelen ze warm en vertrouwd aan. Kinderen kunnen hun gevoelens en emoties uiten bij de poppen en zo troost vinden in moeilijke momenten. Het spelen met de poppen kan kinderen helpen om zich veilig en geborgen te voelen.
Tot slot kunnen Waldorfpoppen ook een therapeutische werking hebben. In de antroposofische geneeskunst worden poppen gebruikt als hulpmiddel bij het behandelen van trauma’s en emotionele problemen. Door met de poppen te spelen en hun verhalen te vertellen, kunnen volwassene en kinderen hun innerlijke belevingswereld en onverwerkte emoties uiten en verwerken.
Kortom, Waldorfpoppen hebben een diepgaande betekenis voor de ontwikkeling en welzijn van mensen. Door hun eenvoudige vormgeving, stimuleren ze de verbeeldingskracht en empathie van mensen en bieden ze troost en geborgenheid. Het werken met Waldorfpoppen kan mensen, groot en klein, helpen om zichzelf beter te leren kennen en om te gaan met emoties en uitdagingen in hun leven.
Poppen gebruik ik als hulpmiddel om te praten over moeilijke of pijnlijke herinneringen en gevoelens. Met behulp van een pop kan het innerlijk kind zichtbaar worgen gemaakt en erkend worden. Poppen kunnen helpen bij het oefenen van nieuwe manieren van denken en handelen, door middel van rollenspel en verhalen. Het is ontroerend om te zien hoe het werkt op een diepere laag van onze ziel.
Een voorbeeld van hoe ik er mee werk: Ik-voelde-me-zo-alleen
Ervaringen
Cliënt 1:
De pop vasthouden en het proces ernaartoe maakte voor mij mijn weerstand inzichtelijk en mijn houvast in mijn denken.
De belemmering me over te geven aan alleen voelen, wat een pop vasthouden naar boven haalt, zat ontzettend in mijn hoofd. Mijn veroordeling daarover, want zeg nou zelf, wie houdt er nou een pop vast als volwassene!
Cliënt 2:
Mijn hart hunkerde naar en verkleefde met mijn tweelinghelft en vond een verzadiging in het poppenlijfje aan mijn hart.
De zwaarte van het hoofdje van mijn tweelinghelft, hoe de armpjes voelden. Ongelofelijk wat het in mij wakker roept.
Voor mij bleef de pop wat ze was, pop waar ik niet de connectie mee ervoer, maar wel met de diepere laag eronder in het voelen. Het voelen en weten dat dit gaat over dat andere leventje wat is geweest, aan mij verkleefd. En dank, de pop gaf dat een bepaalde belichaming. Ik ben diep onder de indruk.
Cliënt 3:
Een pop vasthouden als mijn innerlijke kind liet mij zien hoe ik naar mijn innerlijk kind kijk en of ik dat kan omarmen of weg wil duwen omdat je het veroordeelt of misschien verafschuwd.
Het vasthouden van een pop als innerlijk kind en de juiste vragen over wat het innerlijk kind nodig heeft en had in die situatie, kan ik de ontferming en het verlangen brengen in mijn innerlijk kind niet alleen te laten, maar het te verzorgen en het symbolisch door middel van de pop vorm te geven. Dat brengt een innerlijke bevrediging om de pijn uit traumatische ervaringen niet onverzorgd te laten, maar bewust en met daadwerkelijke handelingen te verzorgen.
