Zelfreflectie – magneetvissen
Bij alles wat ik zie, wat ik hoor, wat ik ervaar, denk ik:
=> wat zegt deze situatie over mij?
=> wat in mij wil zich – nu – aan mij laten zien?
=> wat wil zich hierin laten ontdekken?
Reflecteren is net als magneetvissen
Magneetvissen is een spannende bezigheid, waarbij gezocht wordt naar mooie vondsten. Zoals de naam doet vermoeden, draait het simpelweg om vissen met magneten. Het vinden van dat ene unieke metalen voorwerp, oud ijzer en een historisch voorwerp maken het een spannende activiteit.
De magneet die ik bij me draag is – door mijn levenservaring, door mijn opleidingen, door het lezen van honderden boeken, het kijken en luisteren van filmpjes en podcasts en de gesprekken die ik daar over heb met anderen – enorm. Dat wat ik boven de waterlijn haal met een dreghaak wordt steeds verfijnder.
Inmiddels heb ik het complete pakket voor gevorderden in huis en ben ik een goed instructeur (coach) geworden omdat ik alles in de praktijk heb uitgeprobeerd en ervaren op dit gebied.
Eerst moesten anderen mij bij dit proces helpen. Ik leerde van hen kijken en luisteren naar wat zich bij mij onder de waterlijn bevond. Dat is erg lastig, want het water is in eerste instantie erg troebel. Ik leerde de signalen oppakken door te ontdekken wat ik doe, maar ook mijn denken te analyseren om zo te zien wat mijn overtuigingen en aannames zijn. Daardoor leerde ik mijn overlevingsmechanismen zien en vandaaruit kwam ik bij waar ik dat in mijn eigen levensgeschiedenis had ontwikkeld en waardoor. Het onzichtbare werd stap voor stap steeds zichtbaarder.
Voetje voor voetje leerde ik kijken en voelen en ken ik min onderwaterplattegrond door en door. Mijn levensplattegrond wordt steeds gedetailleerder. Eerst was de plattegrond een grove schets, toen werden de contouren steeds zichtbaarder en vandaaruit kwam er steeds meer diepte in. Ik leerde niet alleen mijn geschiedenis kennen vanaf mijn ontstaan, maar ook de geschiedenis van mijn ouders, mijn grootouders en overgrootouders.
Mijn plattegrond leerde mijzelf steeds meer achten van alles wat ik had meegemaakt. Ik begreep mijzelf steeds beter. Daardoor verdwenen de oordelen die ik over mijzelf had.
Het water van mijn leven, van wie ik ben, is steeds minder trouble. Mijn binnenwereld is steeds helderder en consistenter met mijn buitenwereld.
Vroeger had ik geen idee.wat er zich allemaal in mij afspeelde. Ik had geen idee waarom er dingen die ik wilde niet lukte.
Maar door dat magneetvissen ontdekte ik een hele nieuwe wereld: de onderstroom.
Doordat die onderstroom nu in kaart is gebracht, leef ik steeds meer ten volle, klopt het wat ik doe en lukken de dingen die ik wil doen. En als ik ontdek dat iets mij raakt of dat iets niet lukt, dan pak ik mijn magneet en ga ik weer op zoek. Ik vraag mijzelf af:
=> wat zegt deze situatie over mij?
=> wat in mij wil zich – nu – aan mij laten zien?
=> wat wil zich hierin laten ontdekken?
Zo heb ik nu bijna een wandelkaart van mijn onderstroom. Ik begon met de ontdekking dat er ook een wereld onder de waterlijn is. Van die wereld maakte ik dus een landkaart met de contouren en vervolgens heb ik nu een gedetailleerde kaart. Zoals je in de zichtbare wereld een landkaart en een wandelkaart hebt.
Er is een groot onderscheid tussen wandelkaarten. De een is veel gedetailleerde dan de andere. Dus ik heb mijn hele leven nodig om de kaart van mijn onderstroom te ontdekken
Waarom krijg je niet vanaf je geboorte een kaart mee? Omdat je dan zou verdwalen in het leven!
Waarom moet je gaande weg een kaart van de onderstroom maken? Omdat je dan ten volle kunt leven, maar nog belangrijker omdat je dan ten volle wordt, wie je bedoeld bent te zijn!
Tot slot: ik ben alleen verantwoordelijk voor mijn onderzee/binnenwereld kaart. Ik ben niet verantwoordelijk voor de binnenwereld van de ander! Ik mag daarin zelfs niets ongevraagd aanwijzen. Door mijn eigen leven te leiden word ik vanzelf een trigger voor de ander, zodat hij zijn eigen kaart kan ontdekken!
Ik houd mij in eerste instantie wel liever bezig met de kaart van de ander, zodat ik bij mijn eigen ontdekkingen kan wegblijven. Want het is ntauurlijk een hele klus met veel pijnlijke momenten om je eigen kaart te ontdekken! Maar dat wat je ontdekt, dat kun jij aan! Alleen jij! Niet een ander. Jouw leven is jouw lot. Het leven van de ander is zijn lot!
Word je dan niet onverschillig naar anderen?
Ja, het lijkt dat je onverschillig wordt naar anderen. Je besteedt veel minder tijd aan de vraag: wat zal de ander wel van mij vinden? Je besteedt geen tijd meer aan: zo hoort het en zo moet het!
Is dat niet egoistisch? Egoïsme ook wel ikzucht of zelfzucht, is dat ik eigen voordeel en geluk wil en dat probeer ik te krijgen door de ander te pleasen of voor de ander te zorgen, want dan zal hij/zij mij wel aardig vinden. Je bent daarom juist egoistisch als je met het leven van de ander bezig bent. Als je doet wat je denkt dat de ander van jou vindt of als je doet wat jij denkt dat de ander nodig heeft, dan maak je jezelf slaaf van de ander of je stelt je zelf boven de ander (dramadriehoek). Dat is egoistisch, omdat je hoopt dat op die manier de ander je aardag zal vinden. Maar als ik mijzelf word, dan word ik steeds oordeellozer naar mijzelf en naar de ander. De acht ik mijzelf steeds meer in alles wat ik heb meegemaakt en ik acht de ander steeds meer.
Verder lezen?
Kijk op: Compendium dan zie je allerlei onderwerpen die aan dit verhaal gerelateerd zijn!
Zoals: Gelukkig leven! Waarom lukt het niet?
