Electrocultuur
Je kunt beter tijd steken in het verbouwen van je eigen voedsel, dan heen en weer rijden naar voedselbanken.
Blauwdruk voor hoe je zelfvoorzienend kunt zijn in een achtertuin van ongeveer 1.000 m². In de wetenschap dat niet iedereen een tuin van 1.000 m² heeft, valt te denken aan samenwerken binnen voedselcoöperaties. Mensen zonder tuin kunnen arbeid inbrengen en bijdragen in de vorm van voedselconservering, zaadverwerking, reparatiewerkzaamheden, etc. De blauwdruk komt uit een boek van een gezin dat in California woont, waar het klimaat natuurlijk anders is dan hier in de polder. Maar, hey! Opwarming van de aardbol is in aantocht, toch?
De beste manier om los te komen van het systeem: Leer koken, kweek en conserveer je eigen voedsel en maak je maaltijden vanaf nul.
Energie in de vorm van kleine windmolentjes, zonnepanelen gefabriceerd van hennep-cellen, energie opslag in hennep-batterijen. Het toepassen van koperdraad-netwerken in je moestuin houdt de bodem gezond en weert schadelijke insecten.
/ ADMINISTRATOR
Electrocultuur – voedselvoorziening in de Nieuwe Wereld
website
Elektrocultuur, zoals het nu bekend staat, is het gebruik van elektrische stroom om de groei van planten te stimuleren. Hoewel de term relatief nieuw is, is het concept al zeker 300 jaar oud – maar intensief onderdrukt.
Tussen 1745 en 1910 waren er honderden onderzoekers op dit gebied werkzaam, en nog meer onderzoekers van 1918 tot 1936, toen het op zijn hoogtepunt van populariteit was. Tegenwoordig bestuderen onderzoekers het fenomeen opnieuw. En daar moet het vooral bij blijven: bestuderen.
In de Nieuwe Wereld zal er een overvloed van ongekende proporties zijn.
De aetherische energie levert de stroom voor de landbouwgronden en kassen. De opbrengsten zijn een veelvoud van wat we nu kennen. Zonder pesticiden. Zonder kunstmest…. In 1846 (!) schreven landbouwkranten al over “Landhuishoudkundige problematieken” en boeren die hun akkers omspanden met elektriciteitsdraden en daarmee een verdrievoudigde graanopbrengst bereikten. Elektriciteit in 1846, gevoed door de aether – de “electriciteit des dampkrings”.
Klaver 7 meter hoog, aardbeien twee keer zo groot als normaal, oude fruitbomen transformeren tot vol fruit, dit met antennes van atmosferische elektriciteit en aardmagnetisme verdeeld in de bodem om de vruchtbaarheid en groei dramatisch te verhogen.
Een artikel uit 1925 in Popular Science, spreekt over de Franse uitvinder Justin Christofleau van nieuwe manieren van bemesting met elektrocultuur, een enorm alternatief voor klassieke meststoffen en pesticiden die een nutteloze verspilling van geld en energie zijn geworden.
Vandaag zijn Yannick Van Doorne, op www.electroculturevandoorne.com en een groep gepassioneerde elektrocultuurboeren en tuiniers in Frankrijk, België, Italië, Zwitserland en Duitsland bezig de technieken van Christofleau nieuw leven in te blazen, met geweldige resultaten.
Justin Christofleau, ‘Electroculture’, Engels, Paperback, ISBN 9791096132089, 23 september 2016, 92 pagina’s
Het “beleid van ruïnisme en brutalisme” van de WEF-mensen is nu wellicht iets beter te verklaren. Want….
… als de toekomst is, dat we met gratis stroom het wereldvoedselprobleem in een paar maanden kunnen oplossen, wordt duidelijk dat we “dit niet zouwe moete willen met ze alle….”
Boeren liquideren, gewassen genetisch verminken, zaad- en pootgoed monopoliseren, bakkers en slagers de nek omdraaien, torenhoge inflatie ensceneren, energie onbetaalbaar maken, alles volbouwen met brutalistische architectuur, mensen automatiseren en daardoor ultiem genot bezorgen…. bevolking decimeren, grootse plannen. En overal moet uiteraard een meter op kunnen om het rendabel te houden. We zitten er allemaal op te wachten, nietwaar?
En dan aankomen met karrenvrachten vol groenten, fruit en andere gezonde etenswaren voor een spotprijsje?
Lees verder op:
* paramagnetische-landbouw/
* dr-phil-callahan-en-para-magnetism/
